Stuck In The Moment

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Ορέστης POV
Η μαμά μου μαγείρευε, και ο πάπας μου μάζευε ξύλα για το τζάκι, είχε κάνει πολύ κρύο μέσα.

Ορέστης: Μαμά…. (με κοίταξε) η Έμιλι που είναι?

Μαμά: Δεν ξέρω είχαμε έρθει σπίτι με τον παπά σου, και δεν την βρήκαμε.

Ορέστη: -_- okay…. πάω πάνω.

Μαμά: Πήγαινε και όταν θα είναι έτοιμα, θα σας φωνάξω.

Ορέστης: Ένταξη….
Πήγα στο δωμάτιο μου,και κοίταξα  την κιθάρα μου.

Ορέστης: Ας παίξω λίγο(την πήρα, και εκεί που πήγα να κλείσω την πόρτα, κάποιος έβαλε το πόδι του, για να μην την κλίσω, κοίταξα και….)

Έμιλι: Πότε ήρθες εσύ?

Ορέστης :Και εγώ αυτό, αναρωτιέμαι … -_-πότε ήρθες? ααα και να μην ξεχάσω….. είναι στο σπίτι μας ο Ντανιέλ.

Έμιλι: Τιιιι ο Ντανιέλ?
(το έλεγε λες… και τον φοβόταν :/ )

Ορέστης: Nαι….. γιατί?:/

Έμιλι: Τίποτα… πρέπει να πάω να διαβάσω. Γιατί αυτές τις μέρες θα έχω  ένα, απρόοπτο διαγώνισμα .

Έμιλι POV

Βγήκα από το δωμάτιο του αδελφού μου. Μάλιστα….. ήρθε και ο ΚΥΡΙΟΣ Ντανιέλ, έλεος δηλαδή… ας έφερνε όποιο ήθελε. Εκεί που πήγαινα στο δωμάτιο μου,εβλεπα οτι κάποιος ηταν  εκεί.

Έμιλι: Μα..... πώς γίνεται αφού η γονείς μου είναι κάτω…Και ο αδελφός μου ηταν στο δωμάτιο του :/ (το έλεγα σιγανά)
Οχχχ θεέ μου….. άρχιζα και φοβάμαι….. Έμιλι ξύπνα…. και κρυβόμουν πισω από την κολόνα του σπιτιού, είχα ανατρίχιαση, κουνιόταν……. αχ….. θεέ μου. Έτσι πηρά μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να πηγαίνω. Έκανα ήσυχα βήματα, και κάθε βήμα που έκανα,ένιωθα όλο και πιο πολυ  την κάρδια μου να χτυπα….

Ντανιέλ: Θες να κάνεις κάποια φάρσα,καποιου  και πας έτσι σιγά?(βρισκοταν από πίσω μου, και ειχα  τρομάξει)

Έμιλι: Με τρόμαξες ….(και τον χτύπησα στον Όμο)

Ντανιέλ:Okay….τώρα ήμαστε πάτσι(τον έβλεπα κάπως περίεργεια στα μάτια, παράξενω… θυμόμουν πως, το χρώμα τον ματιού του ήταν γαλάζια, πώς γίνεται να αλλάζουν, και να γίνετε καφέ :/)
Ήρθε όλο και πιο κοντά μου, πηρέ τα χέρια μου.

Ντανιέλ: Αρχίζεις και με ερωτεύεσαι?

Έμιλι: χαχαααα πες μου άλλο ένα. (τράβηξα πίσω τα χέρια μου. Μου χαμογέλασε…. οκ έχει και ένα καλό πάνω του, γύρισε και έφυγε χωρίς καν να πει κάτι) 

Έμιλι: Τι παράξενος ....
Καθώς πήγαινα στο δωμάτιο μου, άνοιξα το φως για να δω τι είχα δει..τελικα  ήταν τα κλαδιά ενός δέντρου,που  έκανε σκιά ….

Ντανιέλ POV

Εκεί που είχα άνοιξη την πόρτα, είχα δει των Ορέστη να παίζει κιθάρα ,μπήκα μέσα.

Ορέστης: Τι έχεις εσύ, και έχεις αυτή την εκφράσει?(και την ηδεία στιγμή των έπαιρναν στο τηλέφωνο)

Ντανιέλ: Τίποτα, είχα δέει το χάρο (κατάλαβε για πιο μιλούσα, και απάντησε στο τηλέφωνο)

Ορέστης: Ναι…? όχι… δεν θα αργήσουμε, ναι.. ναι… θα είμαστε εκεί….. θα είναι πολύ κόσμος εκεί?(και τον έβλεπα με περιέργεια ),ναι… και εγώ,bye(και το  εκλίσε).

Ντανιέλ: Δεν θα αργήσουμε :/ για ποιους μιλάς?

Ορέστης: Θα σου τα εξηγήσω στο δρόμο, καθώς θα πηγαίνουμε.

Ντανιέλ: Και…. που θα πάμε? :ο

Ορέστης: Σε ένα πάρτι, όχι…… δεν ακούω τίποτα… θα έρθεις μαζί μου, και θα σου γνωρίσω και κάποια κοπέλα, που είχα γνωρίσει πριν πολύ καιρό.

Ντανιέλ: Και….. πια είναι :/ την γνωρίζω?(είχαμε ακούσει κάποιες φωνές εκείνη την στιγμή)

Ορέστης: Την λένε…. Αν(είχαμε ακούσει την μαμά του Ορέστη να φωνάζει, και να λέει ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ,ΤΕΛΟΣ)σηκώθηκε από το κρεβάτι ο Ορέστης, άνοιξε την πόρτα, πήγε κάτω τρέχοντας, και των ακουλουθησα.

Ορέστης: Τι γίνεται, εδώ? και φωνάζετε?

Μητέρα του Ορέστη : H αδελφή σου,θελει να   πάει σε ένα πάρτι με μια φίλη τις….

Έμιλι: Εγώ θα πάω, θέλετε δεν θέλετε(εγώ ήμουν στης σκάλες και έβλεπα την φάση, ανέβηκε  τις σκάλες γρήγορα, και με εσπρωξε, με τον Όμο τις)

Ορέστης :Άστιν να πάει….(μιλούσε με την μαμά του)

Μητέρα του Ορέστη: Μόνο αν πάει με συνοδεία , αν όχι……. ΝΑ ΚΑΘΙΣΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΙΣ (ο Ορέστης με κοίταξε).

Ορέστης: Είσαι εντάξει με αυτό? Ντάνι?

Ντανιέλ: εμ….

(συνεχίζεται στο επόμενο κεφαλαίο).

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

ΓΕΙΑ ΣΑΣ😘

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΑ  ΤΟΣΟ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΑΦΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ😢

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΤΙ ΝΩΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΓΕΙΝΙ ΜΕΤΑ ??ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΧΟΛΙΑ

ΠΑΤΗΣΤΕ ⭐⭐⭐ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΝΕΧΙΣΟ

ΒΒ💖💖