Stuck In The Moment

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

(ήμουν κάπως φιμωμένος, δεν μου αρεσει να με ενοχλούν ενορα μαθήματος, κοιτάζω το τηλέφωνο μου, για να δω ποιός μαλάκας με ενοχλούσε εκείνη την στιγμή... και ήταν η ΕΜΙΛΙ :o ).

Ορέστης: Έλα ρε που βρίσκεσαι ?

Ντανιέλ: Ορέστης? Γιατί με πιάνεις, από το τηλέφωνο της αδελφή σου? και εγώ πως και τη έχω καταχωρημένη?

Ορέστης :Χμμ :/ αν την έχεις φιλί στο facebook, αυτόματα αποθηκεύετε στης επαφές σου.

Ντανιέλ:okay..

Ορέστης: Και... που είσαι αυτή την στιγμή?

Ντανιέλ: Στο μάθημα....

Ορέστης: Εχεις να κάνεις κάτι, πιο μετά?

Ντανιέλ: Οχι... τα γνωστά, γιατί?

Ορέστης: Αν ήταν.. να έρθεις στο σπίτι μου,κατά τις 7 να φάμε

Ντανιέλ: Οkay.... Θα πρέπει να σε κλίσω,θα σε πάρω όταν ξεκινήσω να έρχομαι προς το σπίτι σου,bye.

Ορέστης POV

Εγώ περιμένω να έρθει η Έμιλι στο σπίτι, για να τις τα πω ένα χεράκι, που είχε φύγει χωρίς να μου πει το που θα πήγαινε, και που το σκέφτομαι, θιμώνω παραπάνω, εκεί την στιγμή, που ήμουν καθιστός στο σαλόνι άνοιξε η πόρτα.

Ορέστης: Που ήσουν τόσες ώρες?

Έμιλι: Με τρόμαξες...... βλάκα

(και κάθισε στο καναπέ,έβαλε τα πόδια στο τραπεζάκι, και άνοιξε την τηλεόραση, τι αναίσθητη θεέ μου)

Ορέστης: Σου μιλώ.( πήρα, το χειριστήριο, και έκλισα την τηλεόραση, σηκώθηκε και μου λέει)

Έμιλι: Πας καλά???δώσε μου το χειριστήριο
(και προσπαθούσε,να το πάρει από τα χέρι μου)

Ορέστης: Σου έχω κάνει μια ερώτηση...... ΠΟΥ ΉΣΟΥΝ ΤΌΣΕΣ ΏΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΌΝ????

Έμιλι: Δεν έχω τίποτα να σου πω,και δεύτερο δεν είσαι ΤΙΠΟΤΑ Ο ΠΑΠΑΣ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ... ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΙΟ.

(και με αγριοκοίταζε)

Ήμουν έτυμος να την χαστουκίσω

Ορέστης: Οσο λυπούν η γονείς μας, από το σπίτι ,ΕΜΕΝΑ... θα μου δίνης αναφορά, το πιασες???
(την έβλεπα μέσα στα μάτια, και ηταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα, και έτρεξε να πάει στο δωμάτιο της)

Ντανιέλ POV

Πήγα να βγω από το μάθημα, και καθώς έβγαινα είχα δόση πάνω σε μια κοπέλα.