[BTS]-LİE

1.Bölüm

Selam.Ben Eun Sang.19 yaşındayım.Annem ve babam iki sene önce ayrıldı.İlk başlarda üzülüyordum,şimdi alışdım.Babam koreli,annem türk ve ben onunla burada yaşıyorum.19 yıllık hayatımda pek çok uğur kazandığım söylenemez.Okul hayatım da müthiş değildi.Çizimim iyi olduğu için tasarım okuyorum.Bazen hayatımın sıkıcı olduğunu düşünüyorum.Düşünsenize her hafta aynı yere gidip geliyosunuz.Eminim sizde bazen böyle düşünüyorsunuzdur.
Annemle ilişkimiz pek kuvvetli değil.Genelde tartışırız.Ama yinede onu seviyorum.Anlayamadığım şeyse,kardeşimle aramda fark koyması.Bazen evlatlık olduğumu düşünüyorum.Evet bu benim hikayem.Ve başlıyor
****************************
Sabah odamın camından yüzüme vuran gün ışığı ile uyandım.Gerindim ve kalkıp yaklaşık 10 dakika oylece yere baktım.Siz de yapıyosunuz,biliyorum;)
Evde sessizlik var.Annem işde kardeşimse domuz gibi horluyo.
--Ahh,sabahları kuş sesi ile uyanmak varken kardeşimin horlamasıyla uyanmak...
tarifolunamaz bir hiss
odalarımız yan yana olduğu için bu kadar iyi duyuluyodu Aynanın karşısında kendime baktığımda bi anlık "irkildim"
--Dizilerde böyle olmuyodu,
prenses gibi uyanıyolar,
ahh, bu sinir bozucu
hazırlanıp dışarı çıkmak istiyodum,çok mutluydum,çünkü bu gün yaz tatilinin ilk günü
Hazırlanıp kahvaltı yaptım.
Kardeşime hazırlamadım.Çünkü,en az 2-3 saat uyurdu.

Bunları giydim,bu da benim.
Hava sabahın serini olduğu için uzun kol giymişdim.
Nereye gitdiğimi bilmeden yürüyordum.Bir mesaj aldım,
bilinmeyen numara:
-- Soon Ah nerede?Bilorsun,değilmi?!  Hayır,tatlı kız,o sizi kandırıyor,bana inanmıyorsan parktaki büyük ağacın yanına bak.
İnanıp inanmamak arasında bir yerde kalmışdım.
Yinede rahat duramadım(herzamanki gibi)
ağacın yanına vardığım zaman kimse yoktu.Yeni mesaj daha
bilinmeyen numara:
Biraz bekle bakalım
Başımı kaldırdığımda gördüğüm şeyle telefon elimden kayıp gitmişdi.O an ne yapacımı bilemedim.
--Nasıl yaparsın bunu bize?!

Bu benim ilk hikayem.Gitdikce dahada güzel olucak.Umarım beğenirsiniz
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡