Gözlerim yavaş yavaş açılıyordu.Hay aksi en son ne olmuştu ki? Gözlerimi tam olarak açtığım zaman tanıdık olmadığım bir oda ile karşılaştım.Bilincim yeni yeni kendine gelirken tuhaf kokudan dolayı hastanede olduğumu anladım. En son yine ameliyat olmuştum.Yatakta doğruldum ve etrafımı incelemeye başladım. Sağ tarafındaki komidin üzerine içi dolu bir sürahi ve yan tarafında bardak,sol tarafındaki komidin üzerinde ise konuşma engelli bireyler için yazı tahtası ve kalem bulunuyordum her şey yine yerli yerindeydi. Her zamanki gibi belki konuşabilirim umuduyla ameliyat olmuştum.Acaba işe yaramış miydi?
Ya ben de eskisi gibi konuşabilirsem? şarkı söyleyebilirsem? Ah hayali bile çok güzeldi. Kimse seninle dalga geçmeyecek konuşamadığını öğrenince sanki bir canavarmışsın bir bakmayacaklardı.... HARİKA!
Ben bunları düşünürken kapı çalındı en nefret ettiğim şeylerden biride buydu. Konuşabilecek ,onlara ''gel'' diyebileceğim de sanki ! Kapı açıldı ve doktorum içeriye girdi yanında annen baban ablan da vardı tabii .Psikoloğum eksik kalır mı hiç ?tabii ki hayır! Tek sıra halinda karşıma dizildiler.Doktorum yanıma geldi ve "Rüzgâr tahmin ettiğin gibi tekrar ameliyat geçirdin. Bu sefer konuşabilme oranın daha da arttı ama belki de konuşamazsın. Yüzdelere göre konuşursak eğer %10-15 oranında konuşabilir %85-%90 oranında konuşamazsın.Fakat denemekten zarar gelmez.Konuşmayı dener misin lütfen? Unutma bu senin iyiliğin için." Dedi ve tekrar ailemin yanına döndü.
Kendimi zorlamam lazım ki eski hayatına kavuşabileyim,kendimi zorlamam lazım ki artık insanlar bana canavar gibi bakmasın.
Tamam anlamında başımı yukarı aşağı salladım ve kendimi biraz zorladım. ağzımı açtım ve konuşmaya çalıştım .Ama ben ne kadar zorlarsam boğazını yanması parçalanmış gibi hissetmem daha da artıyordu .
Konuşamadım.Yine ve yine konuşamadım...
Konuşamayacakm işte daha niye zorluyorlar ki ?! Ben konuşmamaya mahkum bir insandım .Ben o gece oraya gitmeseydim. Hiçbir şey olmayacaktı.Onlardan,ondan nefret ediyorum !
Doktorum yanıma geldi. Ve şöyle söyledi "Rüyacım konuşamamış olman normal.Senin gibi sonradan geçirdiği bir kaza yüzünden konuşamayan kişiler şu anda senin kat ettiğin kadar bile mesafe kat edemediler.Şu anda kendine gurur duymalısın. Umuyorum ki ilerde olacağın ameliyatlarda daha iyi sonuçlar alacağız.Şimdi biraz dinlen.Yarın taburcu olur,evine dönersin"
---
Arkadaşlar,bu benim ilk kurgum
.Gerçekten yazım yanlışları olabilir çünkü Türkçe dersi çok iyi olan bir insan değilim😬 Ama yazım yanlışları en kısa sürede düzeltilecektir.Ayrıca satır arası yorumlara o paragraf ile ilgili eleştirilerini yazarsanız gerçekten çook mutlu olurum.Okuduğunuz için teşekkürlerr. Yeni bölüm en kısa zamanda gelecektir. Pamuk eller vote'yee 😂
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEÇENEK
Teen FictionArtık her şeyin farkına varmıştım.Konuşamıyordum.Diğer insanlar gibi bende bağırabilmek,sevdiğim insana seni seviyorum demek isterdim ama yapamıyordum.yapamazdım... Şu an "neden ben" diye bağırmak, sonsuza kadar ağlamak isterdim ama yapamıyordum. Sa...
