Second Chance

Chapter 15

I'm not expecting na dito ako dadalhin ni Drex. Nagtutubig ang mga mata ko habang papalapit kami sakanila

Hindi ko maiwasang maguilty dahil sa loob ng maraming taon. ngayon lang ulit ako nakadalaw sakanila.

Lumuhod ako sa damuhan at hinaplos ang lapida ng dalawang taong pinakaimportante saakin. Kung hindi dahil sakanila ay hindi ako magiging ako ngayon. Pinalaki nila akong matapang.

"Ma! Pa!" naiiyak na bulong ko. "Sorry po at ngayon lang ako ulit nakadalaw"

Nakaramdam ako ang paghagod ni Drex sa likuran ko

"Ma, Pa sinabi ko naman sainyo na sa susunod na dadalaw ulit ako kasama ko na si Arline. Andito na siya" Nakatingin ako kay Drex habang nagsasalita ito. Tuluyan ng tumulo ang luha sa aking mga mata. Tumingin naman ito saakin at ngumiti, isang ngiti ang ginanti ko sakanya. Naagaw ang atensyon namin sa kanyang cellphone ng tumunog ito.

Nagpaalam ito na sasagutin ang tawag, tumango naman ako. Nang makaalis ito ay binalik ko ang atensyon ko sa harap

"Ma, Pa sorry po , im very sorry dahil hindi ko kayo nadalaw noong nakabalik ako." Hinaplos haplos ko ang lapida nila. Nagkwento ako kila mama at papa. Kwenento ko rin sakanila ang mga pinagdaan ko sa loob ng limang taon. Ang tungkol sa kambal. Kampante akong hindi ako maririnig ni Drex dahil nasa kotse siya

"Ma, Pa hindi ko po alam ang gagawin ko. Natatakot ako na kapag binuksan ko nanaman ang puso ko kay Drex baka madurog nanaman ito" malungkot na sabi ko sakanila. Natatakot ako na baka maulit ulit ang nangyari noon.

"Arline" Isang familiar tinig ang nagsalita sa likod ko. Agad akong napalingon at nakita ko si Mang Reman. Agad akong tumayo at lumapit sa kanya

"Manong" masayang bati ko at sakanya. Tumawa naman ito at sinuklian ang yakap ko

"Long time no see hija, musta na?" masayang aniya sakin ni mang Reman ng kumalas ako

"Mabuti naman po"

"Buti naman at nahanap ka na niya" Nagulat ako sa sinabi nito. Paano?

"Paanong.." hindi ko natapos ang sasabihin ko ng tumawa ito

"Sinabi saakin ni Drex ang nangyari. Apat taon na ang nakakalipas ng pumunta siya dito ng lasing Umiiyak siya habang kinakausap ang mga magulang mo, Umalis ako saglit para kumuha ng tubig ng pagbalik ko ay nakabulagta na ito kaya inuwi ko ito at doon niya kweninto saakin ang nangyari. Simula rin nun ay madalas na siyang dumalaw rito. May mga oras nga na nahuhuli ko siyang umiiyak." Kwento nito saakin. Hindi ako makapaniwala na pumunta rito si Drex matapos ang mga nangyari "Hija masasabi kong pinagsisihan ni Drex ang mga nangyari, ang ginawa nito. Masaya ako at nakabalikan kayo" nakangiting sabi nito. Agad naman akong umiling

"Hindi po kami nagkabalikan ni Drex" Malungkot na sabi ko.

"Ay pasensya na kala ko kayo na ulit" Kinamot ito sa ang kanyang ulo at nahihiyang ngumiti

"Ayos lang po Mang Reman"

"Maiba tayo manong kumusta na po kayo tagal na nung huli kitang nakita. Andito pa rin pala kayo?"

"May iba na akong trabaho, may binisita lang ako" aniya nito "Oh siya, hindi na ako magtatagal baka mapagalitan ako ng boss ko"

"Cge po, kwentuhan nalang po ulit pag nakita po ulit tayo" Tumangon naman ito at tumayo. Tumayo ako sa pagkakaupo ko upang yakapin siya

"Ingat po kayo" paalam ko. Ngumiti ito at tumalikod ngunit bago pa man ito makalayo ay humarap ulit ito

"Sana buksan mo ulit ang puso mo hija, May dahilan ang batang yun kung bakit niya nagawa saiyo iyon. Bat hindi mo bigyan ng pagkakataong makapagpaliwanag siya. Wala nammang mawawala kong gagawin mo ito hindi ba?" Napaisip ako sa sinabi ni Mang Reman. Rason? Ano bang rason yan at nagawa niya akong saktan?. Wala namang mawawala kong susubukan ko diba?

Ilang minuto kong ring pinag-isipan ang sinabi ni manong Reman. Hindi ko nga namalayan ang pag-alis nito.

Masyado na atang matagal ang pakikipagusap ni Drex sa kung sino man ang tumawag dahil hanggang ngayon ay wala pa rin ito.

Nagpaalam ako kila mama at papa bago tumayo para pumunta sa pinagparkehan niya ng sasakyan. Nangako rin ako na dadalaw ako rito kasama ang kambal.

Pagkarating ko roon ay wala akong naabutan na Drex o kahit sasakyan nito, linibot ko ang paningin ko pero wala akong Drex na nakikita.
Agad kong kinuha ang cellphone ko para stawagan ito. Bagbukas ko ng cellphone ay napansin ko ang text message nito

From: Sir Alcantara

Hintayin mo ako dyan bumili lang ako ng makakain

It was sent 20 mins. ago

To: Sir Alcantara
Nasan ka na?

Habang hinihintay ang reply nito ay naupo muna ako sa ilalim ng puno malapit sa pinagparkingan ni Drex kanina

Habang naghihintay ay pumasok nanaman saaking isipan ang sinabi ni Mang Reman. Hindi maubis na What if ang nasa utak ko ngayon

Hindi nagtaggal ay dumating na rin si Drex. Tumayo ako sa kinauupuan ko at pinanood siyang lumabas sa sasakyan.

Habang pinagmamasdan ito habang naglalakad siya patungo dito ay pinagiisipan kong mabuti ang desisyon ko.

"Hey! you okay?" tanong nito ng tuluyan na siyang makalapit saakin. Tumango naman ako habang tinitignan ito.

"I want to know the truth Drex" ramdam ko ang pagkagulat nito sa sinabi ko. Halata sa kanya ang biglabg pagiging uncomfortable niya

"W-What do you mean?" nauutal na tanong nito. He's nervous i can fell it

"You know what i mean Drex. Gusto kong malaman ang rason kung bat mo nagawa saakin yun, Please Drex i want to know the truth" pagmamakaawa ko sakanya pansin ko ang pagdadalawang isip nito kung sasabihin niya ba or hindi

Nagsimula na akong maglakad at linampasan siya. Mukang wala siyang balak magsalita.

Ngunit napatigil ako ng may yumakap saakin mula sa likuran

"Please give some time. I will tell you soon" bumunting hininga ako, humarap ako sakanya.

"Why not now?" tanong ko sakanya

"You'll probably hate me" Nakayukong sabi nito. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi nito. Inangat ko ang muka nito at tinignan siya sa mata

"I'll try to understand whatever it is Drex, Sa oras na tinanong kita ay hinanda ko na ang sarili ko sa ano mang sasabihin mo" Seryosong sabi ko sa kanya. Kita ko ang pagsadalawang isip parin nito. Sa hindi malamang dahilan ay kinabahan ako.

"Promise?" bakas parin sa boses nito ang pagdadalawang isip.

Nginitian ko siya saka tumango. Nagbuntong hininga naman ito bago siya magsalita

Nagulat ako ng yakapin niya ako. Hindi ako kumibo at hinintah nalang siyang magsalita

"I recieve a death threat from an unknown person that he'll kill the person who's precious to me. I was scared that time Arline kaya pinili kong saktan ka para lumayo ka saakin, Natatakot akong saktan ka niya natatakot akong may mangyaring masama sayo. Wala ako palagi sa tabi mo para protektahan ka kaya naisip ko na mas makakabuti kung malayo ka saakin" Malungkot na paliwanag nito. Gusto kong makita ang ang muka niya pero hindi ko magawa dahil hindi ako makakalas sa yakap nito.

Hindi ko alam pero parang may kulang. Some details is still missing

----------------------------------------------------

Sorry for late Update

Enjoy Reading~

- Nyxx_O