Na onze voorstellingen blijft het even stil. Harry blijft staan terwijl hij naar de grond staart, meneer Vandenboogaerde zit iets op te schrijven en ik.. ik staar naar Harry. Ik weet niet waarom, maar ik voel me verbonden met hem. "Tring tringgg..." De gsm van Vandenboogaerde gaat. Hij kijkt wie het is en zegt dan " Sorry, I have to take this one." Hij loopt het lokaal uit. Ik kijk hem na en daarna gaat mijn blik onwillekeurig weer naar Harry. "What's wrong?", vraag ik. Er scheelt iets met hem, ik bedoel ik ben altijd zenuwachtig als ik iemand nieuws leer kennen en als ik mezelf moet voorstellen, maar bij hem, bij hem is het anders. "Eum nothing", zegt hij. Als hij spreekt , probeert hij me aan te kijken op een manier waardoor ik zijn litteken en zijn brandwonde niet kan zien. " Hé, you don't have to hide it. I have it too.", zeg ik. Hij wordt bloedrood en zegt dat niemand hetzelfde meegemaakt heeft en dat niemand hem begrijpt. "I'm sorry. Really, I just ... never mind", zeg ik dan maar. Ik sta op en ga voor het raam staan. Ik kijk naar buiten en zie dat het al donker wordt. Ik kijk op mijn gsm en zie dat het al 17.00 uur is. Ik twijfel en bel uiteindelijk mama. De telefoon rinkelt even en daar komt het deuntje dat ik herken " Hallo. Dit is het antwoordapparaat van Kim. Ik ben er even niet, spreek je berichtje in na de piep. Ik bel je zeker terug! PIEP" "Heej dag mama. Ik zal later thuis zijn vanavond, ik geef bijles aan een nieuwe jongen. Maar ik zal waarschijnlijk eerder thuis zijn dan jij. Hou van je. Liefs Ax" Typisch ze neemt weer niet op. Dit is de reden waarom ik niet ging bellen eerst. Ze merkt toch niet dat ik later thuis zal zijn, ze komt zelf niet thuis voor 23.00uur. Ik kijk naar Harry en zie dat hij gaan zitten is. Hij zit met zijn hoofd in zijn handen op de bank. Er klinkt een zachte snik en eerst denk ik dat ik het mezelf verbeeld heb. Dan hoor ik het nog eens. Voor ik naar Harry toe ga, kijk ik eerst even in de gang en ik zie dat Vandenboogaerde weg is. Wauw, wat een goede leerkracht is dat. Ik draai me om en sluit de deur achter me. Ik loop stil naar Harry toe en kniel dan naast zijn bank neer. Nu hoor ik het gesnik heel duidelijk , maar ik denk niet dat Harry weet dat ik naast hem zit. Ik met mijn grote mond altijd, ik had nooit mogen zeggen dat ik het ook heb. Bij mij zie je het niet eens en daarom denkt hij vast dat ik lieg en ... Ik twijfel en leg mijn hand op zijn schouder. Ik voel dat hij schrikt en hij wrijft verwoed met zijn handen in zijn ogen. Hij wil duidelijk niet dat ik zie dat hij weent. " I'm really sorry. I thought that I could help you. But it is not true. Maybe you need someone else for Dutch. I completely understand it , I mean I hurt you and I'm really sorry." Hij schudt zijn hoofd. Gelooft hij me niet? "It's not your fault Axelle. I just... I mean. Look at me, I'm ugly and stupid. I have no friends and..." " Hé, You are not ugly! You are not stupid! And I am your friend." Hij zwijgt en een nieuwe traan loopt over zijn wang. " I'm your friend", herhaal ik. Hij huilt nog steeds en ik knuffel hem. Hij laat zich knuffelen en ik houd zijn hoofd dicht tegen me aan. "I'm your friend", fluister ik nog eens in zijn oor. Hij haalt diep adem duwt me van zich af. Eerst ben ik teleurgesteld en kijk ik weg, maar dan kijk ik hem aan en ik zie dat hij mij ook aankijkt. " I'm your friend", zegt hij nu . Ik glimlach en hij glimlacht voorzichtig terug. Meneer Vandenboogaerde komt binnen en zegt dat hij weg moet. Harry en ik moeten morgen terugkomen en dan bespreken we alles. Ik knik en draai me dan om naar Harry. Hij doet zijn jas aan, glimlacht naar me en loopt het lokaal uit. Plots schiet een idee door mijn hoofd. " Wait! Harry wait!", roep ik als ik hem op het einde van de gang zie lopen. Hij stopt en draait zich om. Ik ren naar hem toe en kom hijgend bij hem aan. Yep , ik en lopen, wij zijn niet echt een goed team. "Oké, give me a second", zeg ik en ik haal diep adem. "Do you have to go somewhere? Home or something like that?" "I'm not really." "I'm home alone and I have to cook, so maybe..." Allé Axelle hoe moeilijk kan het zijn. Hij is je vriend, vraag het gewoon. " Would you like to eat at my place? Not as a date just like two friends." Hij bloost en kijkt me aan. " Really?", vraagt hij. " Eum yeah." "Yes, it would be nice. I'm home alone too, tonight so..." "Oké. Do you have a bike?" "Eum, nope." " Then we walk."
HEEJ, DIT IS MIJN NIEUWE STUKJE. DANKJE VOOR HET LEZEN! IK PROBEER MINIMUM TWEE KEER PER WEEK EEN UPDATE TE PLAATSEN. OH EN EEN OPROEP : IK HEB NOG STEEDS EEN ROL VOOR DE VRIENDIN VAN ZAYN IN "CAN I TELL?" PLEASE DOE AUDITIE ANDERS KAN IK NIET DOORSCHRIJVEN :(
IK DRAAG DIT STUKJE OP AAN DRAMAQUEEN-DEVIL VOOR HAAR SUPERLIEVE REACTIE! DANKJEWEL DAARVOOR!
LIEFS CELINE
