Hoofdstuk 3

461 19 2
                                    

We lopen naar de fietsenkelder en ik haal het slot van mijn fiets. Doordat ik zo laat ben, is hier niemand meer buiten Harry en ik. En om eerlijk te zijn, ik vind het eng. Het is redelijk donker want de enige LP-lamp die er is , zoemt en knippert, alle geluiden worden uitvergroot als een echo en het ruikt hier naar fiets. Je weet wel, rubber en metaal en regen en dan nog de typische fietsgeur. Het lijkt het begin van één van die horrorfilms die ik onlangs bekeken heb. Een meisje was alleen met een jongen die ze niet goed kende... ik ken Harry ook niet goed toch?...STOP Axelle, stop! Ik heb veel te veel fantasie. Ik kijk nooit meer naar zo'n films! Ik bind snel mijn rugzak op mijn staantje en kijk naar Harry. Hij kijkt naar mij en als hij ziet dat ik het doorheb, draait hij beschaamd zijn hoofd weg en wordt hij bloedrood. Zie je Axelle, hij zou nooit iemand vermoorden want hij is er te bang en nerveus voor. Hoh, Axelle, stop, houd je fantasie onder controle! Ik neem mijn fiets en loop naar hem toe."Nice bike!", zegt hij. Ik zie dat hij niet verwacht had dat hij dit luidop ging zeggen want hij schrikt duidelijk en draait zich weg. "Thanks", glimlach ik, ik ben best trots op mijn fiets. Het is zo'n oude fiets met een breed stuur en ik heb hem blauw geschilderd, een ideetje van Victoria, zij heeft haar fiets roze geschilderd. We lopen de school uit en ik probeer een nieuw gesprek te starten. " Do you like pizza?" " Eum yes." "Owkaey, than we are going to make some homemade pizza's. What do you prefer?" "I eat everything." Niemand eet toch alles! Ik denk, nee ik weet zeker dat Harry zo'n jongen is die zelfs het slechtste zou opeten, gewoon om niemand te kwetsen. Ik besluit om hem te helpen. " I don't like olives and ansjovis." "Ansjovis?" Oh shit, ik weet niet wat ansjovis is in het Engels. " Yeah, eum, little fishes on a pizza?" "Oh anchovy!" Natuurlijk, het lijkt er zelfs op en toch kan ik het niet vertalen. " I don't like olives and anchovy too." "Ha, I knew that you don't eat everything." Hij wordt bloedrood en kijkt schamend weg. Ik vraag me af wat er vroeger met hem gebeurd is. Zo iemand ben je niet, zo word je door iets dat je meegemaakt hebt. En wat het ook is, het is niet positief! Ik wil hem graag vragen wat er scheelt, maar ik durf niet. Hij vertrouwt me nog niet genoeg en ik wil onze superprille echt superprille vriendschap. Ik wil eerst dat hij me vertrouwt, dat we vrienden worden. Misschien wil hij wel bij ons groepje, ik ben er zeker van dat Victoria en Thomas dat super zullen vinden!

HEEJ, IK WEET HET , HET IS EEN KORT STUKJE, MAAR IK WILDE HEEL GRAAG UPDATEN VANDAAG EN IK HEB NIET VEEL TIJD. SORRY!

LIEFS CELINE

De bijlesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu