Yunus Emre
Söze târîh yedi yüz yediydi, Yunus cânı bu yolda fidîyidi.
Tehî görmen kimseyi hiç kimsene boş değil, eksiklik ile nazar erenlere hoş değil.
İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendini bilmezsen, bu nice okumaktır.
Aşk aşıkı şir eder, aslanı zencir eder, katı taşı mum eder
Beni bende demen bende değilem, bir ben vardır bende benden içeri.
Türlü türlü cefanın adını aşk koymuşlar.
Yaratılanı hoş gör, Yaradan’dan ötürü.
Benlik davasını bırak, muhabbetten olma ırak, sevgi ile dolsun yürek, hoşgörülü olmaya bak…
Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim. Aşkın ile avunurum; bana seni gerek seni.
Ana rahminden geldik pazara, bir kefen aldık döndük mezara.
Ya Rabbena hayreyle, Muhammed’e yâr eyle, Kabrimizi nur eyle, Kabre vardığım gece.
Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.
Dünya yalan kardeşim, dünya yalan! Var mı yalan dünyada bakî kalan. Mal da yalan, mülk de yalan. Var biraz da sen oyalan.
Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi vardır…
Hoştur bana senden gelen. Ya gonca gül yahut diken. Ya hayattır yahut kefen. Nârın da hoş, nurun da hoş. Kahrın da hoş, lütfun da hoş.
ZuIüm iIe abad oIanın akıbeti berbad olur.
Biz geImedik dava için, bizim işimiz sevda için, dostun evi gönüIIerdir, gönüIIer yapmaya geldik.
Hiç hata yapmayan insan, hiçbir şey yapmayan insandır. Ve hayatta en büyük hata, kendini hatasız sanmaktır.
Bir kez gönüI yıktın ise bu kıIdığın namaz değiI, yetmiş iki miIIet dahi eIin, yüzün, yumaz değil.
Olsun be aldırma Yaradan yardır. Sanma ki zalimin ettiği kârdır. Mazlumun ahı indirir şâhı. Her şeyin bir vakti vardır.
İyi sözün aslın bilen derdi bu söz nerden gelir
Söz aslını anlamayan sanır bu söz benden gelir
Zehirle pişmiş aşı, kim yemeye gelir.
Seni sigaya çeken bir molla kasım gelir.
Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz.
Bütün âlemi bir şahsiyette toplamak, Cenab-ı Hakka zor gelmez..
Kasdım budur şehre varam Feryâd u figan koparam!
Ne elif okudum ne cim, varlığındadır kelecim
Gönül kitabından okur, eline kalem almadı.
Bundan dahı virdün bize, ol huriyi çüft ü halâl
Andan dahi geçti arzum, azmüm sana kaçmağ-i çün.
Mevlânâ Hüdâvendigâr bize nazar kılalı
Anun görklü nazarı gönlümüz aynasıdır.
