Ben Elif bu hayatta yapa yanlızım ne annem var nede babam. Bir kardeşim bile yok.
Birtane çiçeğim var adı İffet boynu bükük onun da benden başka kimsesi de yok ben olmazsam o, ölür o,kadar yanlızım ki yanlızlıkla konuşuyorum. Birde tabi ailemin kan davasıyla uğraşıyorum. Bazen diyorum ölsemde kurtulsam ama olmuyor işte isyan edemem ne olursa olsun ayakta duracaktım hayata inat.
Sürekli ev taşıyorum bu kan davası yüzünden onun için hep hazırda duruyorum. Buldukları yerde öldüreceklerdi beni hiç kaçışın yok.
Kız olmam umurlarında değildi. Kafalarına koymuşlar beni öldürmeyi.
Ne yapacağımı bilmediğim için kaçıyordum. Şuan küçük bir kasabadayım burda bulamadılar beni burada düzenimi kurdum. Ama bir elimde valizimde tabi...
Artık alıştım valizle gezmeye.
******
İşe geldim işim kasiyerlik o kadar çok insanla tanıştım ki onlar benim ailem oldu artık. Onlara diyorum anne,baba onlarla teselli oluyorum.
******
İşim bitmişti bende eve doğru yola çıktım. İçimde bir sıkıntı vardı. Nedenini bilmiyorum. Evin girişine baktığımda kapım açıktı içimi bir korku kapladı bir cesaret evden içeri girdim heryer dağılmıştı çiçeğim iffeti kurşuna dizmişler. O ,kadar üzüldüm ki artık bir çiçeğim bile yoktu. Bunlar zalim ya Allahım sen yardım et. Biliyorum bu benim imtihanım ayakta duracağım ismim gibi dimdik olacağım(Elif gibi dimdik). Buradanda elimde valizle yeni bir yere yolculuğa çıktım...
