Młody

1. Pierwsza lekcja

Nalesnik:To nasze pierwsze rp :') zapraszam:
Przekroczyłem próg szkolnych drzwi. Jako, iż było już późno, uczniowie krzątali się po korytarzach powodując tłok. Pośpiesznym krokiem podszedłem do pokoju nauczycielskiego, w którym zastałem tylko dyrektora.
- Witaj! - powiedział delikatnie się uśmiechając - Co tak późno?
- Dzień dobry - odparłem odwzajemniając uśmiech - autobus się spóźnił
- Ach, rozumiem - rzekł dyrektor - śpiesz się, bo się spóźnisz na lekcję. Ledwo usłyszałem jego słowa, ponieważ wybiegłem z sali jak poparzony, bo usłyszałem dzwonek zwiastujący lekcję. Wbiegłem po schodach i wparowałem do sali.
- Idealny początek pierwszego dnia w pracy... - pomyślałem zrezygnowany.
Omiotłem wzrokiem uczniów biegających po klasie i rozmawiających ze sobą.
- Siadać! Już! - krzyknąłem.
Wszyscy niechętnie usiedli w ciszy, tylko jeden chłopak w czarnej bluzie cały czas stał w kącie pod ścianą.

Stojąc cały czas w jednym miejscu z plecakiem w nogach, patrzyłem na tych wszystkich ludzi, którzy nigdy w życiu do niczego nie dojdą.
- Siadaj już w swojej ławce- powiedział mężczyzna, siadając na swoim fotelu. Wciąż stałem w tym miejscu. Nie chcę siedzieć z tymi gnojkami, a i tak zajęcia uczące "patologi w rodzinie" nie są mi do niczego potrzebne.
- Ej, mówię coś do ciebie, siadaj!- Krzyknął nauczyciel, widać było, że nie był zadowolony z mojego postępowania, ale co mnie to obchodzi. Nagle mężczyzna wstał i podszedł do mnie. Był bardzo wysoki, chciałem się postawić, ale czując jego oddech, tylko zrobiłem się czerwony z zawstydzenia, przez co podszedłem do mojej ławki wyjmując, zeszyt z napisem "Death Note" licząc, że to co się uczę kiedyś zginie. Pan wrócił na swoje miejsce, i zaczął lekcje, od przedstawienia się. Jako, iż nie pojmuję czegoś takiego jak bycie "kulturalnym" i nie będę do niego mówić "proszę pana" czy "Panie Iseki" jak te lizusy. Zacząłem rwać papier z zeszytu i robić z nich, kulki, żeby wrzucić nimi w nauczyciela, kiedy będzie coś bazgrał po tablicy.

Kiedy wreszcie udało mi się zmusić do posłuszeństwa niesfornego ucznia, postanowiłem się przedstawić.
- Witam moi drodzy, nazywam się Iseki Aki i jestem nowym nauczycielem Wychowania do życia w rodzinie - powiedziałem uśmiechając się szeroko - Pierwszą lekcję zaczniemy od nauki o dobrych manierach
- Nah... czyli nic co przydatne... - usłyszałem cichy głos dochodzący z ostatniej ławki. Siedział tam chłopak, który przed lekcją narobił zamieszania.
- A zdziwił byś się chłopcze. - powiedziałem lekko się uśmiechając.
Widziałem jak uczeń podnosi głowę, a wszyscy uczniowie odwracają się w jego kierunku.
- A więc kontynuując lekcję - powiedziałem - wie ktoś może jak inaczej nazywają się dobre maniery?
Popatrzyłem chwilę na strojących miny uczniów postanowiłem ich do edukować, bo przecież od tego tu jestem.
- Savoir vivre dzieci... - westchnąłem po czym odwróciłem się w kierunku tablicy, aby napisać na niej francuskie słowo.
Wziąłem kredę w dłonie i zacząłem pisać. Poczułem że coś trafiło mnie w prawą łopatkę. Obróciłem się przez ramię, po czym ujrzałem zmiędloną kartkę wyrwaną z zeszytu. Pomyślałem że pytanie "kto to zrobił" wiele nie da, więc postanowiłem obejść klasę a poszukiwaniu sprawcy. Będąc przy środkowym rzędzie spostrzegłem ucznia z ostatniej ławki pakującego coś pośpiesznie do plecaka. Prędko skierowałem się w jego stronę. Chłopiec nie zdążył ukryć wszystkich " ładunków".

- Tak ze mną pogrywasz młodzieńcze... W takim razie zostaniesz po lekcji i żadnych ale. - rzekłem surowo.

Ten nauczyciel to jakiś psychol. Więzić ucznia za to, że rzucił w niego "kartką", która waży jakieś gramy, jeśli nie mniej. Nie wiem, nigdy nie warzyłem, ale to nieistotne. Wyciągnąłem z plecaka kulki z papieru, wyrzucając prawie wszystkie oprócz jednej. Otworzyłem ją i napisałem: ,, Jesteś pojebany" i schowałem do kieszeni. Nauczyciel...jak mu tam... Aki, był nowy, a już się rządził, oprócz tego, że spóźnił się na ostatnią lekcję, bynajmniej dla mnie, to jeszcze się okazał jakimś psycholem.
- Ile ma pan właściwie lat?- zapytałem, nie patrząc na niego, pretensjonalnym głosem.
- Jak ty się wyrażasz do nauczyciela? Ech.. I tak tu zostaniesz po lekcjach, to chyba wystarczająca kara, chociaż dla takiego gówniarza, jak ty, to pewnie takie kary masz codziennie- odpowiedział, śmiejąc się pod nosem. Nie wyglądał na aż tak bardzo starego, chociaż mój ulubiony wokalista, ma 30 lat, a wygląda na 20. Więc może jednak to jest jakaś stara sknera. Wybił dzwonek na lekcje, której oczywiście nie miałem, ale musiałem zostać tu z tym przydupasem.
- Prze pana- ledwo wypowiedziałem te miłe słowa, w kierunku do tego człowieka.- Jako uczeń, chyba mam prawo się o coś zapytać? Więc moja ciekawość chciała wiedzieć ile ma pan lat.- powiedziałem najmilej, jak mogłem. Jego jasno-błękitne oczy spojrzały na mnie, chcąc, nie chcąc zaczerwieniłem się na policzkach. Nauczyciel znowu się uśmiechnął pod nosem, ale był to uśmiech, już taki, jakby jednak był rozchmurzony.