BİR CAN BİR HAYAT

4.bölüm

Biz gündüz neriman teyzede kaldığımız için,neriman teyzenin kızı yok diye ben vitrini vardı çok eskilerden kalan şu beyaz ağaçtan sandık gibi büyük camlı,içinde kayı validesinden çeyizinden kalma çok eski fincan bardak takımları vardı onları temizlerdim arada izin vermez kızardı birsey kırılır elimi keserim diye,Günler geçmişti kar durmuştu artık mahallenin çocuklarıyla kar topu oynamaya dışarı  çıkmıştık,evimiz gece kondu neriman teyzenin eviyle yanyana  idi,arada boşluk vardı..Oraya kar yığın olmuştu, bizde içini oyup mağara gibi yapıp bir yerden girip,bir yerden çıkıyorduk,neriman teyzenin kayınvalidesi bu yaptığımız mağaranın üstüne çıkmış bizi eve çağırıyordu.,biz onu orada görünce çık oradan diye çırpındık hatice babanne oradan iner inmez yaptığımız o dev mağara çöktü..Altında kimse kalmamıştı ama uyarmasaydık ,belkide altında kalabilirdik,eve gittik babamların geleceğini duyduk çok sevinmiştik dönmelerine çok özlemiştik ne kadar iyi olursa olsun komşumuz yinede kötü oluyordu başkasında kalmak,kendi evini arıyordu insan...Babamlar gelmişti ama yemin etmişti araba almaya çünkü bizi yanında götürememişti o da çok üzülmüştü bu duruma babamda çok özlemişti bizi..