BİR CAN BİR HAYAT

11.bölüm

Bir gün karın ağrısıyla birlikte hastaneye kaldırıldım ne ilaç içtiysem geçmedi, apandisit teşhisi koydular çok kötüydüm çok sancım vardı,eve geldik babamı aradık doktorun apandisit teşhisi koyduğunu eğer mide bulantım olursa hemen en yakın hastaneye götürmelerini söylemişti tabiki babam tek bir doktorla olmaz dedi, başka bir doktora da gideriz dedi ,bizde öyle yaptık başka doktora da gittik,çengel köyde başka bir hastaneye gittik ertesi gün o da aynı şeyleri söyledi,babamın amcasının oğlu metin amcamın  çok tanıdığı vardı,babam o gün onunla konuşmuş,durumu anlatmıştı fakat bende daha kötü olmaya başlamıştım sürekli istifra ediyor bir şey yiyemiyordum,nereden çıkmıştı şimdi bu anlayamamıştım işte o gece ağrım daha çok şiddetlenmis bacağımı hissetmiyordum,apar topar beykoz devlet hast,.yatırdılar sabah da 11de ameliyata girecektim çok korkuyorum ama birşeyde diyemiyordum,nasıl olacaktı bilmiyordum işte o gün ameliyat hanenin soğuk hevesiyle tanıştım.gece serum iğne falan yaptılar o gece bir rahat uyumuşum kızkardeşimide bir akrabamıza bırakmıştık,sabah babam ve metin amcam Hast.geldiler beni doktorlar hazırladı ameliyata girdim fakat hiç birşey hatırlamıyorum sadece uykudan yeni uyanmış gibi olmuştum yorgun ve bitkin herşey olup bitmişti ben uyandıgimda, ben kendime gelene kadar babam kızkardeşimide hast,.getirmişti yukarı almamışlardı hast,.camına çıkmamızı istedi bizde el salladık onlara bir hafta yattım koğuşumda bir seher abla vardı beni pamuk prenses diye severdi.Hast.sonrada görüşelim diye konuşuyorlardı annemle tabiki öylede oldu mum.alındı bizde Hast.çıktık hergun aradı sordu beni sağolsun.komşulardan gelenlerde oluyordu eve sagolsunlar yavaş yavaş iyileşmeye başladım,bu arada açık öğretime de kayıt olmuştum hem şiir yazıp hem ders çalışıyordum,bağlarbaşına gidip sınava yakın asker yoklaması gibi dağıtım alıyordum kim nereye düştüyse onun adını okuyup evrağını veriyorlardı,tabi ben bunlarla uğraşırken annemlede babam birbirleriyle uğraşıyordu,neden olduğunu anlayamıyorum ama babamla annem sürekli kavga ediyorlardı.işte o gün söz vermiştim kendime ben böyle olmayacağım diye çocuğuz sebebini bilmiyoruz anlayamadığimiz bir huzursuzluk dolmuştu evimizin içine annem mutsuz biz sadece seyirci olmakla yetiniyorduk bu gidişe neyi payla sanıyorlardı ki sanki.