ORANTISIZ; Alevlerin Yükselişi

➰5➰

-Keyifli okumalar!-

Karanlık gece ayın saf beyaz ışığıyla bulanmış, hava hafiften poyraz estirirken vücudunun tamamını örten siyah cüppeli ; ağaçların arasından hızlıca geçiyordu. O kadar hızlı yürüyordu ki önüne gelen çeşitli böcekleri ezip ilerliyordu.

Siyah cüppeli kadın, cüppesinin altında sımsıkı bir şey tutuyor ve ormanın derinliklerine hızlı bakışlar atıyordu. Ormanın içini ay ışıgı aydınlatırken devasa buyuklukteki agaçların gölgesi etrafı karartıyordu.

Havada bir kaç baykuş ciyaklama sesi çıkarak suzulup kuru bir agacın dalına kondu. Kadın bir kaç kez daha buyuk agaçların etrafından geçtikten sonra kulagına bir kaç fısıldama ilişti.

O anda cuppesinin altında tuttugu şeyi bırakıp (rahatlamış gibi) dein bir nefes aldı...ve verdi.

Bu sesleri çok iyi biliyordu... Çunku bu seslerin sahipleri -YARDAKÇILARIYDI-

Bir kaç kez adım ilerledikten sonra, sesler daha belirginleşti. Şimdi etrafı aydınlatan kızıl ateş renginde ışıkları görebiliyordu.

Biraz daha ilerledi... Artık gelecegi yere çok yaklaşmıştı... Şimdi görunurde; agaçlara asılmış kadeh ve onların içinde tutuşan kızıl ateş, kızıl ışıgın oldugu yere siyah cuppeli; suratları buruşuk, yara izleri ve siyah inci renginde gözleri olan bir grup yaratık bulunuyordu. 

Hepsi kendi arasında (vostepius) dili yani buyu dili konuşuyorlardı.

Tum yaratıklar, siyah pelerinli kadının geldigini görunce, konuşmayı kesip sessizce beklediler...

Kadın, kızıl ateşin aydınlattıgı bölmeye geldi ve yardakçılara vostepuis diliyle selam verdi.

''Rosem (selam), petro i-sebat fezulu bi ad...(neden burada oldugunuzu biliyor musunuz?)''

Siyah cuppeli yaratıklar; gecenin karanlıgında ateş kadehlerinin aydınlattıgı, agaçların çember şeklinde oldugu yerde birbirlerine bakıp hiç bir şey demeden dikkatlerini yardakçı liderine verdiler.

Orman iyice sessizleşmiş, sadece kadehlerden çıkan cızırtı sesleri duyuluyordu...

Kadın,yaratıklarından cevap alamayınca kuru ince sesiyle sözlerine devam etti.

''Keza bedu-l livas etti cusam (bu geceden sonra artık her şeyin degişecegini duşunuyorum). Şeyiz amedal efsorabi had (bugun tekrar lordumuzla konuştum.).''

O anda tum yaratıklar, çarpılmış gibi titreyip aralarında fısıldaşmaya başladılar. Kadın tekrar konuşmaya başlayınca sesleri kesildi.

''Giza-de veram hertad petra (halini görmeliydiniz git gide guçsuzleşiyor.). Septembus                eced-i fesab rubeni kulli zad.(artık zamanının geldigini duşunuyoruz.) . Deiz ies lomaret vedhis kisaye (yani artık ORANTISIZI bulup öldurme vaktimiz geldi.).''

-Bölum sonu-