Keyifli okumalarDan'e yerler içinde uyandı... Kalbi korkudan hızlı hızlı çarparken suratında korkunç rüyanın etkisinde gibiydi. İlk defa böyle tüyler ürperten rüya görmüştü.
Rüya , kafasında parça parça belirmeye başlamıştı... 'Koşan birisi, karanlık bir koridor ve kanlı bir duvar...' devamını hatırlayamıyordu. Kesilmiş bir film gibiydi.
Dan'e tüm bu düşüncelerden uzaklaşıp , yataktan doğruldu. Camdan taze güneş ışıkları yayılırken , dışarıdaki insan sesleri evin içini dolduruyordu.
" Kim bilir saat kaç?" diye düşündü Dan'e.
Kapı sesi ile irkildi. (belliki rüyanın etkisi geçmemişti) Bu Walsy teyzesi olmalıydı...
"Dan'e tatlım haydi kalk , kahvaltıyı hazırladım. Çayının soğumasını istemezsin öyle değil mi?", ardından terlik sesi duyuldu ve kesildi.
Dan'e nin üzerinde sadece boxer vardı. Böyle yattığı zaman kendini daha rahat hissediyordu.
Kıyafetlerini dolabım içinden alıp üstüne geçirdi. Yatağını topladıktan sonra, odadan çıkıp ardından kapısını kapattı. Yüzünü yıkamak için lavaboya yöneldi.****
Dan'e kahvaltıda keyifle yemek yemişti. Kızarmış sosis ve patates... Teyzesiyle birlikte kahvaltı ederken hiç konuşmamış yalnızca birbirlerine gülümsemişlerdi.
Dan'e teyzesinin dünü unuttuğunu düşünmüyordu. Belki de olayı açmamak için lezzetli yemekleriyle ve gülümsemeriyle örtbas ediyordu.
Ama bu Dan'e yi hiç üzmüyordu, en azından küs değildiler...
Dan'e kahvaltıyı toplamak için teyzesine yardım etti. Ardından odasına yönelirken teyzesinin konuşması ile durdu.
" Bugün dışarı çıkıp çevreyi gezmek istersin diye düşündüm.", bunu söylerken gözleri parlıyordu resmen.
"Tabi... Sen bilirsin?", dedikten sonra işine geri döndü.
Dan'e ne yapacağını bilmiyordu.
Oysa bugün başka planları vardı... Kitap okumak, Ron ve James ile konuşmak.Fakat aklına dün teyzesinin dedikleri geldi. " Belki de ben seni iyi yetiştiremedim. Annenin ve babanın yerine giremedim..."
Dan'e bir daha böyle bir şeyin yaşanmasını istemezdi. İstemese de cevabını verdi.
" Pekâlâ"
➰➰➰
Bölüm sonu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ORANTISIZ; Alevlerin Yükselişi
FantasyΩACITIYORSA GEÇMİŞ GEÇMEMİŞ DEMEKTİRΩ Bizler ... biz faniler . Bazen öyle şeyler yaşarız ki geçmişe takılıp kalırız. Ya da geçmişimiz yakamızı bırakmaz. Duşunsenize bir çocuk... beş yaşında iken ailesiyle mutlu vakit geçirmesi en normal durumdu. Am...