Cinderella {On Hold}

3

'Nu, kan het feestje beginnen,' grijnsde Lady Tremaine. 'Ella, kom binnen. Straks vat je nog kou.'
Ella keek nog even naar de poort, toen liep ze naar binnen.

Een paar weken gingen voorbij. Ella wachte rustig af op haar vaders komst. Op een donkere en regenachtige nacht, de dag voor zijn thuiskomst, werd er aangebeld. Ella deed open.
'Eh, hallo?'
'Bent u Ella?' Vroeg de man ernstig.
Ella knikte.
'Je vader is omgekomen tijdens de reis. Hij werd ernstig ziek en zei dat ik dit aan jou moest geven.' De man gaf een zilverenketting aan Ella. Toen liep hij weg met gebogen hoofd.
'En mijn paraplu?'
'Ja,waarom krijgt zij alles?' Anastasia en Drizela zeurden tegen hun moeder.
'Meisjes rustig, dit is niet het moment. We hebben andere problemen. Wie zorgt er voor de huur?'
'En voor de grond?'
'En voor eten?'
Lady Tremaine ontsloeg al het personeel. Ze leefden in armoede.

'Ella, kom eens hier.' Lady Tremaine gebaarde naar Ella om op haar schoot te zitten. 'Ik weet dat het lastig is. Maar zonder hem zijn we arm. Zul je alles op alles zetten zodat we kunnen leven?'
Ella veegde haar tranen weg en knikte.
'Goed, begin maar met bezemen, verhuis naar de zolder en kook. Daarna ga je houthakken, zodat we een vuurtje hebben.'
'Oh, oke.' Snel begon Ella met het bezemen. Daarna verhuisde ze naar de zolder met al haar spullen, en toen liep ze naar buiten om te gaan houthakken.

'Je moeder is echt verschrikkelijk.' Een prachtig meisje van Ella's leeftijd stond bij het hek.
'Stief-moeder.'
'Ook goed. Ik ben trouwens Aurora, en jij?' Aurora stak haar hand uit.
'Ella. En inderdaad, ze is vershcrikkelijk. Maar ik kan niet anders. Het huis heeft me nodig.' Ella zuchttw en ging zitten op het hek.
'Nee, jouw stief-moeder heeft je nodig. Eet je wel genoeg? Je lijkt halfverhongerd. Wacht.' Aurora zocht in haar tas en haalde een homp brood tevoorschijn. 'Hier.'
Dankbaar nam Ella het aan. Ze begon vluchtig te eten. Ondertussen was Aurora bezig met het vlechten van haar haar.
'Waar woon jij eigenlijk?' Ella keek nieuwsgierig.
'Eh, ja. Ik denk niet dat je dat wil weten.' Aurora beet op haar nagels.
'Is het zo erg?'
'Niet zo zeer, het is meer... Kun je een geheim bewaren?'
Ella knikte.
'Je mag het echt aan niemand vertellen.' Ze haalde diep adem. 'Ik ben Aurora Merlia Castanova Madeleine. Prinses Aurora Merlia Castanova Madeleine.'
'Je bent een prinses!'
'Sst, niemand mag weten dat ik hier ben. Al sinds mijn geboorte, zat ik opgesloten in mijn paleis. Ik ben 15, ik hoor de wereld te verkennen. Dus ben ik gevlucht. Voor de avond moet ik terug zijn.'
'Oh zo, ik zal het geheim houden. Maar... Oh nee, ik moest houthakken. Anders wordt ze boos.'
'Laat mij je helpen.'
Samen begonnen ze met houthakken tot de avond viel.
'Doei, zie ik je morgen op dezelfde plek?'
'Is goed. Veel succes met je stief-moeder.'
Ella liep naar huis.

Thuis stond Lady Tremaine al op haar te wachten.
'Dat duurde wel erg lang. Trouwens, morgen moet je nieuwe kleden kopen. Vandaag komt graaf Roland op bezoek.'
Ella zuchtte.
'Ja stief-moeder.'