Cinderella {On Hold}

4

'Dat duurde wel erg lang. Trouwens, morgen moet je nieuwe kleden kopen. Vandaag komt graaf Roland op bezoek.'
Ella zuchtte.
'Ja stief-moeder.'

Ella ging naar het plein voor het kasteel en kocht prachtige zijden. Op het plein sprak ze Aurora weer.

'Hey Ella, leuk je weer eens te zien. Waarom koop je die zijde, je was toch arm?' Aurora keek verbaasd naar de dure stof.
'Blijkbaar had Tremaine nog een flink bedrag op zijn testament staan.' Ella zuchtte.
'Heb je ook gehoord over het bal van de kroonprins? Het is over 2 weken. Alle edelen zijn uitgenodig, hij is verplicht die dag zijn bruid aan te wijzen.' Aurora keek sip. 'Helaas mag ik er niet heen.'
'Waarom niet? Je bent van een koningshuis.'
"Het is niet veilig om je buiten de muren van het paleis te wagen, een prinses hoort te wachten op een man." Ik ben uitgehuwelijkt aan een prins, vast een ego.'
'Misschien niet. Je kan op de dag van het bal wel bij mij zijn. Via daar kan je naar het bal.'
'Echt?' Aurora kekk opgetogen.
Ella knikte.
'Bedankt.' Ze knuffelde elkaar, maar lieten al snel los en liepen ieder terug.
'De afspraak van vanavond gaat nogsteeds door.' Riep Aurora haar na.
Ella glimlachte klein.

Toen ze thuis aankwam begon ze meteen met het naaien van de jurken.
'Wat een prachtige stof. Ella, je hebt de perfecte stof gekozen.'
'Ik vind dat Ella echt een as meisje is.' Anastasia moest lachen.
'Of roetella.' Drisella lachte.
'Stofmaker.'
Ook Lady Tremaine begon keihard te lachen.
'Of misschein wel slaafje.'
'Nee, Knechtstella.'
Oh, oh, oh. Ik weet er een. Cinderella.'
Iedereen aan de tafel lachte, behalve Ella.
'Anastasia, je hebt een goede smaak. Cinderella is geniaal.'
Ella keek ondertussen al die tijd mee, zonder iets te zeggen. Maar wel vol tranende ogen. Ze moest immers de jurken afmaken, toen de jruken af waren moest ze verder boenen.

'Werk eens door. De tafels zijn nogsteeds onder een laag stof.'
Ella keek op van haar werk.
'Verwacht maar niet dat we je bedanken, wees blij dat je mag blijven.' Anastasia keek vol afkeer naar Ella.
'Mam had gewoon niet moeten trouwen.' Zei Drizela. 'Werk door.'
Snel boende Ella de tafel. De zusjes keken toe hoe Ella met moeite de borden op tafel legde.
'Liefjes, hij komt over enkele minuten.' Lady Tremaine kwam binnen wandelen in een deftige jurk. 'Gaan julie je ook omkleden? Ella? Ga naar buiten en laat je niet meer zien.'
Met gebogen hoofd liep Ella naar de achterdeur.
'Waarom? Was je maar niet gestorven mama.' Ella legde een roos neer op het graf van haar moeder. 'Ik zal je woorden eren.'
Toen stond ze op en rende ze naar de stal. Ze zadelde haar paard op en steeg op. Ze spoorde haar paard aan richting het bos.

Na vele uren rijden stopte Ella voor een meer.
'Wat is het prachtig hier.' Ella steeg af en ging langs de kant zitten. Met haar handen woelde ze door het water. 'Zo helder.'
'Daarom heet dit ook het Helderglansmeer,' zei een stem achter haar.
Snel draaide Ella zich om. Achter haar stond een knappe man.
'Wie bent u?'
'Ik ben Logan, ik jaag in de zomer graag op dieren hier, in het bos. Wie bent u?'
'Ik ben Ella,' zei Ella, 'maar ik moet gaan. Misschien zie ik u nog terug.'
Ella steeg op haar paard en reed weg van Logan, prins Logan. Maar wat Ella nog niet wist, was dat hij de kroonprins was, de kroonprins die verliefd werd op een lagere rang.