Cinderella {On Hold}

1

Lang geleden, was er een meisje genaamd Ella. En ze zag de wereld 
niet altijd zoals het was, 
maar als misschien wel zolas het zou kunnen zijn, met slechts een beetje magie. 
Voor haar vader en moeder, 
was ze een prinses. Ja, ze had geen titel, noch kroon, noch kasteel,  maar ze was heerser van haar kleine koninkrijk. Haar grenzen waren het huis  en de weide aan de rand van het bos. Daar, waar haar volk 
generaties lang had geleefd. 
'Hallo daar. Wat denk je dat je aan het doen bent? Laat de kleintjes met rust.
We willen niet dat je maagklachten krijgt.'
Ella glimlachte naar de geit.
'Gus-Gus, je bent een huis muis, 
geen tuin muis. Je hoort thuis te zitten. En je moet meneer Goose voedsel niet eten. Is dat niet zo, Mama?'
Haar moeder keek glimlachend toe, terwijl Ella iedereen eten gaf.
'Geloof je nogsteeds dat ze luisteren?'
'Ik ben van mening dat dieren luisteren en spreken tot ons, als we maar ook naar hen luisteren. Dat is hoe we leren om te kijken na hen.'
'En magie?'
'Feeën, natuurlijk.' Antwoordde Ella meteen.
'En geloof je in hen?'
'Ik geloof in alles.'
'Dan geloof ik ook in alles.' Zei haar moeder.

Ella's vader was een handelaar die naar het buitenland ging. Hij bracht altijd wat mee voor Ella. En iedere keer dat hij terug was, riep hij:
"Ella! Waar is mijn meisje, mijn mooie meisje? Waar is mijn lievelingetje?"
Ella miste hem elke keer vreselijk, maar ze wist dat hij zou altijd terug. 
'Ella! Waar is mijn meisje, mijn mooie meisje? Waar is mijn lievelingetje?'
Ella kwam vanachter het tuinhuisje tevoorschijn.
'Daar ben je.'
'Papa, welkom thuis!'
Ella knuffelde haar vader.
'Hoe gaat het met je? Je bent gegroeid!'
'Goed, en met u?'
'Geweldig. Kijk eens wat ik heb. Een kistje voor je kostbaarste bezittingen.'
'Bedankt papa, maar mijn kostbaarste bezitting past hier nooit in.'
Samen liepen ze naar binnen, gevolgt door Ella's moeder. Alles was precies zoals het zou moeten zijn. Ze waren ene van de gelukigste gezinnen.

Tot, er iets verschrikkelijk gebeurde.
'Het spijt me zeer voor je Ella.'
'Bedankt dokter.'
'Dit moet zijn geweest erg moeilijk voor jou.' De dokter keek Ella droevig aan.
'U heeft gedaan wat u kon.'
Ella liep droevig naar binnen.
'Ella, mijn schat. Ik wil je een geheim vertellen. Een groot geheim dat je zult zien door alle beproevingen die het leven kan bieden.' Zei haar moeder.
Ella ging op het bed zitten en luisterde aandachtig.
'Moed en vriendelijkheid. Je hebt meer vriendelijkheid in je pink 
dan de meeste mensen bezitten in hun hele lichaam. En het heeft macht, meer dan je weet.'
'En magie.' Vroeg Ella nieuwsgierig. 
Magie? Ook. Wees lief, mijn lieveling. 
Wil je me het beloven?'
'Ik beloof het.'
En toen,
'Ik moet heel snel gaan, mijn liefde. 
Vergeef me alsjeblieft.' 
'Natuurlijk heb ik je vergeven. Ik hou van je.' Ella kreeg tranen in haar ogen.
'Ik hou ook van jou, mijn schat. Huil, treur om mijn dood. Maar vergeet me niet.' Haar moeder veegde de tranen weg.
Haar vader kwam ook binnen. Ze bleven nog even, en toen stierf Ella's moeder.