SİYAH DENİZ

Klasik ev

Adım Nehir  18 yaşında lise 3 giden oldukça anormal bir kızım.Sırf  hayatımı cehenneme çeviren ailemden uzak olabilmek için liseyi  başka bir ilçede seçmiştim ama planlarım pek de işe yapamamıştı. Yorucu bir günün ardından yine cehennemime gelmiştim.kafamdaki karmaşık düşüncelerle servisten indim.Bu ilk başlarda güzel olsada daha sonra oldukça yorucu olmaya başladı.Ama  ne yazık ki  onlardan kurtulamamıştım.yinede bu cehenneme geliyordum.

Sokakta oynayan kızlaraselam vererek eve doğru ilerledim.Bir zamanlar bende onlar gibi oynar ve eğlenirdim.
Ama artık büyümüştüm.keşke yine onlar gibi oynayabilsem mutlu olabilseydim.Evin önüne geldiğimde anahtarımı  çıkaracakken annem kapıyı açtı.Içeriye geçtim.Manyak babamın ayakkabıları yoktu.Allaha şükür evde evde değildi.

Yorucu bir gününden sonra bide onun manyaklıklarını çekemezdim.Babam benim saçlarımı açmama hep kızar bende ona inat açıkbırakırdım.Annem beni "hoş geldin  Nehir" diyerek karşıladı.Anneme "hııı" diyerek geçiştirirken çantamı salona firlattıktan sonra odama geçtim.(yaa evet ne kadar hoş geldim bilemessin)

Sabah çıkarıp attığım pijamalarımı alarak giydim.Hiç bir zaman düzenli biri olmamışımdır.Nede olsa ben dağınıkseverdim.Annem odamı toplamamı söyleyince ben dağınıkseviyorum diye savunmamı yapar geçiştiridim.
Üstümü değişirdikten sonra mutfağa doğru hızlı adımlarla gittim.Uzun bir günün ardından acıkmam çok normaldi.Aslında bu kadar acıkmazdım ama bugün 4 ders bedenim vardı.Sporu sevmeyen biri olarak beden seçmemin nedeni her zaman garanti geçilecek dersti.Taki Rambo Şengülle tanışana kadar.Canım okulumun beden hocalarından biri olan Ramnp Şengül akşama kadar 9,10,11,12 dinlemeden ağzımıza sıçar.Herkesin içinde rezil ederdi.

Bende bir kaç kere maduru olmuştum.niye saçım maviymiş. Sana ne amk saç benim değil mi istediğim gibi boyarım.Hem belki ben anadan doğma maviyim...
Belki avatar genlerinden geliyorum. Belki doğuştan mavişim...
(Sen ramboysan ben de avatarım adam ol Şengül almıyım aklını)
İlk başlarda çakma rambo saçlarıma çok laf etsede bir süre sonra oda inanmıştı avatar olduğuma.Bugünlük çakma rambo şengüllü fazlasıyla düşündüğüme karar vererek düşünmeyi bıraktım.

Ocakta duran tencerenin kapağını açtığımda içinde bir tencere dolusu kısırla karşılaştım.kısırı
Çok severdim.Anneminde güzel yapabildiği nadir şeylerden biriydi.Bir tabak dolusu kısır koyduktan sonra salona gidip koltuğa yayıldım.bütün günüm okulda geçiyordu.Sabah 7 de evden çıkıp 17.30 eve geliyordum.( gerçi bana kalsa hiç gelmezdim ama)

Koltuktan uzanarak kumandayı aldım.18.00 en sevdiğim çizgi film  "Muhteşem Örümcek  Adam"vardı.Evet sıkı bir marvel hayranıydım.kumandayla 106 yi açtım.Canım örümüm yine kötü lerle savaşıyordu.Bir yandan kısırımı
yerken bir yandan da örümümü izliyordum.( Ağına kurban olduğum yine yendi kötüleri)
Kısırımı bitirince tabagı koltuğun kenarınakoydum.yerinden kalkmaya çok üşenen biriydim.Hem örümüm burda kötü lerle savaşıyordu ben onu nasıl bırakıp kalkardım.Annem söylene söyle ne tabağı mutfağa götürdü.Bende örümden sonra bir kaç çizgi film daha izledim.

Çizgi film izlemenin yaşı yoktu bence.Çizgi filmler benim için ayrı bir tutkuydu.18 yaşında olsamda hayatımın vazgeçilemezleriydi.
Çizgi filmlerim bittikten sonra odama gittim.ne gariptirki o anda içimden bir ders çalışma isteği geldi.yani ben ve çalışmak pek yan yana gelmezsede bazen oluyordu ışte böyle şeyler.(eee ne de olsa zeki kızım ben)
Biyoloji test kitabını önüme koymuştum ki kapının açıldıgını duydum.
Manyak babam gelmişti.Gerçi benimde normal olduğum söylenemezdi.(Yani böyle bir anne babadan ne bekliyosam)
Genlerimde vardı manyaklık.neden bu ailenin kızı olduğumu binince defa sorguladıktan sonra testime geri döndüm.Daha bir test çözmeden salondan yine bağrışmalar yükseldi.Artık bunlara o kadar alışmıştım ki...
Ne diyebilirim bizim evde her gün kavga vardı.Şizofren babam yine gün boyu kafasında kurmuş gelip olmayan şeylerin kavgasını yapıyordu.(boşuna manyak demiyodum)Çocuklugum odamda annemle babamın kavgalarını dinleyerek geçmişti. küçükken neler olup bittiğini bilmez odamda seslerden korkar battaniyeme sarılıp ağlardım.Şimdilerse ise hiç umrunda olmuyordu.

Multimedya : Nehir