CHAPTER TWENTY EIGHT
<KATS’ POV>
Nakitingin lang ako sa bintana habang nasa byahe kami papuntang Pangasinan.
Sumama sakin ang buong banda pati na rin sina Nikka ay sumama rin.
“Excited to see her?” tanong sakin ni Zen.
Napatingin ako sakanya. “Yes I am”
I really miss her so much. Not seeing her for few days now makes me crazy.
Lalo na at umuukilkil sa isipan ko ang binitwang salita ni Enrique noong huli kaming mag-usap.
Kelangan ko syang maunahan. Kelan ako ang unang makakita kay Ela.
“Breg, relax lang. panigurado tayo ang mauuna” sabi ni Seth sakin.
Tumango lang ako.
Sana nga…
***
<ELA’S POV>
Nagpaalam ako kay Lynette na magsi-CR lang.
Pagkalabas ko ng CR ay may lalaking nakasandal sa pader na naka-shades at saka naka-cap.
Pamilyar ang pigura niya sakin at parang nakita ko na iyon.
Napatingin siya sakin.
“Ela” sambit niya sa pangalan ko.
Sa pagbanggit niya ng pangalan ko ay alam ko na kung kaninong boses iyon.
“Enrique”
Ngumiti siya sakin.
“A-anog ginagawa mo rito? Pano mo alam kung nasaan ako?” tanong ko sakanya.
Sa halip na sagutin ako ay kinuha niya ang kamay ko saka ako hinila sa kung saan.
Gulilat lang ako habang hila-hila niya ang kamay ko.
Saan niya ba ako dadalhin?
Nang makalabas kami ng Mall ay naglakad parin kami papuntang parking lot.
Doon ay pinasakay niya ako sa kanyang sasakyan.
“Enrique” saad ko.
Tinanggal niya ang shades at cap niya saka ako biglang niyakap.
“I miss you, Ela” saad niya.
Tinapik tapik ko naman ang balikat niya.
“Enrique, b-bakit kaba andito?” tanong ko sakanya.
“Hinanap kita. Sa wakas nauna ako” sabi niya.
Nakakunot noo akong tumingin sakanya ng humiwalay siya mula sa pagkakayakap sakin.
“A-anong nauna?”
“Katsumi is finding you, Ela. Ako ang naunang nakahanap sayo” sabi niya.
Nagulat ako sa sinabi niya. Ako hinahanap ni Katsumi?
Pero bakit? Para saan pa?
“I don’t want him to hurt you again, Ela. Please I want to take you. I promise I wont hurt you” seryosong sabi niya.
Kundi lang serysoso ang mukha niya tatawa talaga ako pero iba ngayon eh seryoso siya.
Sobrang seryoso.
