Büyülü

-3-

Oturduğum yataktan kalkıp elimi anlıma götürdüm.Ateşim olabilir miydi?Yada berbat bir halisinasyon?Gözlerimi kapatıp içimden üçe kadar saydım.Gözlerimi geri açtığımda ise karşımda duran bir Jack amca ve yıkık bir duvar ile karşılaştım.Ne yani gerçek miydi?Şaka falan da değildi.Uzun bir iç çektikten sonra gözlerimi Jack amcanın üzerinde sabitledim.

"Ne yapmam gerekiyor ?"

Jack amca bana boş gözler ile bakarken gözlerimi pörtlettim.Ve ekledim."Bu-her na kadar inanmakta zorluk çeksemde-şeyden kurtulmak için."Bana bıkkın gözler ile baktıktan sonra kafasını başka yöne çevirdi.Sorunu neydi?Beni deli etmek falan mı?Eğer amacı buysa başarmak üzere.

"Bu senin kaderin Bel.Kurtulamazsın."

Jack amca bileğimden tutup beni sürüklemeye başladığı andan itibaren azım bir 'O'şeklini almıştı.Beni sürüklemek için benden izin bile almamıştı.Ahh!Doğruya,son 18 seneden beri hayatımı yönetiyordu.İzin istemesi büyük kabalık olurdu.

Beni evin içinden çıkarıp bahçeye getirmesi ile azımda oluşan 'O'şekli yerini aptal bir gülümsemeye bırakmıştı.Burası çok,çok.Muhteşemdi.En son 8 sene önce bir bahçe görmüştüm.Ama onuda çok fazla hatırladığım söylenemez.Jack amca kolumu bırakmış hatta o muhteşem güzellikte olan bahçede ki masalardan birine oturmuştu bile.

Bu sıradan bir yer değildi,olamazdı da zaten.Her yer parlıyordu.Evet bildiğiniz her yerden parıltılar çıkıyordu.Etrafta bir sürü insan vardı.Hemen hemen hepsi bana bakıyordu.Hatta bazıları birden çok bakıyordu.Bu kadar mı çirkindim?

Uzaktan gelen siyah pantolonlu,mavi gömlekli çocuk sanırım benim yaşlarımda olsa gerek.Yada benden birkaç yaş büyük.

Jack amca onun geldiğini fark ettiği an oturduğu yerden kalkıp çoçuğa sarıldı.Aralarında birkaç dakikalık konuşmalarının ardından Jack amca çocuğu bana tanıttı.

"Bel bak bu Leo.Leo buda Bel yani İsabella."Çocuk gülümseyip bana elini uzattığında ilk baş ne yapmak istediğini anlamadım.Ona ve Jack amcaya soran gözler ile bakarken Jack amcanın kahkahası ile gözlerimi pörtlettim.

"Ah Bel.Sana öğretmemiz gereken daha birçok şey var sanırım.Bak şimdi.Biri ile tanıştıktan sonra selamlaşılır yani"Leo'ya elini uzattı ve oda sıktı.Sanırım bu uygulamalı hali oluyor.Onları başım ile onayladıktan sonra etrafa bakmaya başladım.Gördüğüm şey ile gözlerimi büyütüp Jack amcanın arkasına saklandım.Bu şakamıydı?Jack amca kafasını benim temin baktığım yere çevirdi.Beni hemen Leo'nun arkasına koyup bir iki adım atıp elini havaya kaldırıp,bize doğru gelen tarif edemediğim büyük mavi topa benzeyen tabakayı durdurup yok etti.

Korktuğum için Leo'nun gömleğini çekiştiriyordum ve biraz daha çekersem yırtılabilirdi,bundan emindim.Koşarak gelen bir kız-benim yaşlarımda olsa gerek-tam yanımızda durdu.Bir kaç saniye soluklanıp söze başladı.

"Ah Jack amca çok üzgünüm.Alıştırma yapıyordum ve bilirsin ya elimden kaçtı.Sürekli böyle oluyor.Yanlış olan ne acaba."diye homurdanırken Leo ve Jack amca kıza gülmeye başladı.Onların aksine ben oldukça ciddiydim.Kız kafasını uzatıp Leo'nun arkasında duran bana baktı ve gülümsedi.

"Üzgünüm,seni korkutmak istememiştim.Bu arada ben Emma"Leo'nun arkasından çıkıp elini sıktım."Böyle miydi Jack amca?"Jack amca beni onayladıktan sonra kıza gülümsedim."Bende İsabella.Bana Bel desende olur"Emma kafası ile beni onayladıktan sonra Jack amcanın temin oturduğu yere gidip oturdu.

"Eee ne yapıyoruz"demesi ile Emma dahil hepimiz güldük.Şimdiden iki arkadaşım olmuştu bile.Dünya harika biyermiş...