Czasami zastanawiam się co by było gdybym go nie poznała.
Czy było by mi łatwiej?
Byłabym szczęśliwsza?
Miałabym mniej zmartwień?
Może znalazłabym sobie kogoś innego? Osobę, która pokochałaby mnie z wzajemnością i nie ukrywałaby tego.
Nie znam niestety odpowiedzi na żadne pytanie. Nawet nie wiem czy bym chciała. Męczę się ukrywając to, ale nie chce go stracić na zawsze, za bardzo mi na nim zależy. Sządzę, że gdybym mu to powiedziała uznałby, że nie wiem co mówię bo mam tylko 16 lat. Co z tego, że był tylko o rok ode mnie starszy. I tak jak na swój wiek jestem zbyt dojrzała. Czasami marzę o powrocie do dzieciństwa. Tyle pięknych wspomnień. Nie musieliśmy przejmować się przyszłością. Nie było żadnych chłopaków, kłótni (no chyba, że o zabawkę). Nie liczyło się to jak wyglądasz, czy ile masz kasy, tylko to jakim człowiekiem jesteś. I to było coś pięknego. Nie przejmowałeś się tym czy ktoś nie zacznie obgadywać cię. Mogłeś być sobą. Teraz musisz udawać kogoś kim nie jesteś, tylko dlatego, że chcesz uniknąć niepotrzebnej krytyki. Czy nie możemy być równi. To, że masz trochę więcej kasy nie oznacza, że jesteś lepszym człowiekiem.
Ale przejdźmy do szczegółów. Nazywam się Alison Candly, ale wszyscy mówią do mnie Allie. Od urodzenia mieszkam w Brimingham. Uwielbiam to miasto, ludzi, którzy tu mieszkają, wszystko tu jest idealne. Nie wiem czy chciałabym się stąd przeprowadzić. W końcu tu mam najbliższych, których kocham. Nie należe do jakiejś elity w szkole, ale większość osób mnie zna. Jestem po prostu normalną dziewczyną. W tym roku zaczynam swój ostatni rok. Podekscytowana! Będzie mi szkoda opuszczać tą szkołe, gdyż spędziłam w niej najlepsze chwile.Tyle przypałów, imprez. Aż trudno zliczyć...
****************
Witajcie kochani! Prolog krótki, ale mam nadzieję, że Wam się spodoba. Zrobiłam na szybko okładkę, ale nie wiem czy nie będę zmieiać... Co o tym sądzicie?
Mimo, że to dopiero prolog to proszę Was o obiektywne komentarze i głosy!
