Chapter 42: Stuck Inside
(Venice's POV)
---------------- ?
The next day, after school, instead of Jerwin picking me up, or ang starting to become a ritual of taking the jeep home, sinundo ako ni Manong Ponce.
Today is D-Day: The Moving Day... and today rin ang flight ni mother. Although mamaya pang 11 PM ang airplane nya..
Sinundo ako ni Manong Ponce from school, and from there, pumunta kami sa bahay para naman sunduin si mother at ang mga last-minute gamit ko..
As soon as I stepped inside the house, napatingin kagad ako sa paligid.. Lahat ng furnitures namin, either na-donate na sa kung saang shelter or nahingi na ng mga kapitbahay.. Malinis na ung mga sahig at bintana..
I suddenly feel sad leaving this home.. T-T
Mom: Hoy. Anong tinatayo-tayo mo dyan?
Ako: Bakit ba? Illegal na bang mag-emote ngayon??
Mom: Sira. Tulungan mo na nga lang ako dito.
Panira naman ng moment. -__-
Pero dahil masunurin akong anak, kinuha ko na ung mga maleta na kaya kong dalhin.. Inisa-isa namin ung mga gamit and tinambak dun sa van... until finally, wala na.. wala na talagang laman ung bahay..... waahhhh!!! ToT
Ni-lock na namin ung gate, and pumasok na sa van..
I looked back at the house na siguro eh never ko na uhlet mapapasok... Bahala na ang real estate agent syo.. T-T
Mom: Manong Ponce, mag-right ka dyan...
Eh??
Ako: San tayo pupunta?
Mom: Ay, sa mga Tita Laura mo muna ako tatambay hanggang mamayang gabi..
Ako: EH?! At bakit?!?
Mom: Eh kasi naman, anak.. Matagal nanaman bago kami magkita ulit.. Gusto ko nang lubus-lubusin.. And sya na rin daw maghahatid sa'kin sa airport.
Ako: Eh pano ako?!? Ako ang anak mo, di mo man lang i-sspend ang final hours mo with me!?
Mom: Hoy. Anong "final hours"?!? Mamatay na ba ko ha?!?
Ako: You know what I mean.. And besides, we're not even related to Tita Laura, tapos i-bburden pa natin sya sa paghatid syo??
Mom: Anoh ba? Tight kami ng tita mo noh.. TIGHT!:D
-___-
"TIGHT" raw sila.. TIGHT! Ai josko! Ang mga teenage slang na ginagamit ng nanay ko! O_O
Ako: But what about me?!
Mom: Eh ayusin mo na lang ung bahay nyo ni Jerwin.. Magkita na lang tayo sa airport. And besides, ikaw, pwedeng-pwede ka naman lumipad sa US kahit kelan.. ikaw lang tohng may ayaw eh.. Kaya pagbigyan mo na kami ni Tita Laura mo, ok?:)
Ako: Fine....
Hinayaan kong ituro ni mom kay Manong Ponce ung daan papunta sa bahay ni Tita Laura.. Anoh pa nga bang magagawa ko, eh sa ehto ang gusto ng nanay ko?
Pinagpalit ako sa "tight-ness" nila? Tama ba un!?
When we reached Tita Laura's house, tinulungan na namin si mommy na ibaba lahat ng gamit nya.. Pati ung asawa ni Tita, lumabas na para maki-haul ng mga maleta at boxes..
Nung napasok na lahat, nag-bye bye na ko kay mom para naman pumunta dun sa bahay namin ni Jerwin.... Oh well..
________________________________________
