Wuri Wangjaneun

smile ☺

" Luhan . . . "

ဝင္​လာကတည္​းက ဆိုဖာ​ေပၚမွာ ထိုင္​​ေနတဲ့ ဘိုး​ေတာ္​ကို ျမင္​သား မသိခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​ကာ ​ေက်ာ္​တက္​သြား​ေတာ့ လွမ္​း​ေခၚလိုက္​တဲ့အသံ​ေၾကာင္​့ Luhan ​ေက်ာခိုင္​းထားရင္​းက စိတ္​ပ်က္​စြာ မ်က္​ႏွာရံႈ႕မဲ့လိုက္​မိတယ္​။ ဘာ​ေတြ ​တရား​ေဟာဦးမလဲ မသိ . . . .

ဆိုဖာ​ေပၚမွာ ဝင္​ထိုင္​လိုက္​တဲ့ Luhan ကို Sehun စိုက္​ၾကည္​့​ေနမိတယ္​။ သူနဲ႔မ်က္​လံုးခ်င္​းမဆံုပဲ ဟိုၾကည္​့ဒီၾကည္​့လုပ္​ကာ ​ေန​ေနတဲ့ Luhan ကို သက္​ျပင္​းခ်လိုက္​ရင္​း

" ဘယ္​အခ်ိန္​႐ွိၿပီလဲ Luhan ငါ မင္​းကို ျပန္​လာဖို႔ ​ေျပာထားတဲ့ အခ်ိန္​ကို ​ေမ့​ေနတာလား "

" မ​ေမ့ပါဘူး သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြနဲ႔​ေတြ႔တုန္​း အခ်ိန္​ကုန္​မွန္​းမသိ ကုန္​သြားတာ ဘယ္​​ေလာက္​မွမၾကာပါဘူး ႏွစ္​နာရီ​ေလာက္​ပဲကို "

" ႏွစ္​နာရီဆို​ေပမယ္​့ ခု ၉နာရီ ျဖစ္​​ေနၿပီ ဒီလိုညဘက္​​ေတြမွာ driver တစ္​​ေယာက္​တည္​းနဲ႔အျပင္​​ေရာက္​​ေနတဲ့ မင္​းအတြက္​ ဘယ္​​ေလာက္​အႏၱရာယ္​မ်ားတယ္​ထင္​လဲ မင္​းက မင္​းသားတစ္​ပါးျဖစ္​​ေနၿပီဆိုတာ ​ေခါင္​းထဲထည္​့ထားဦး Luhan "

" ခုမွ အိမ္​ျပာ​ေတာ္​​ေရာက္​​ေနတာ ဘယ္​​ေလာက္​မွမ႐ွိ​ေသးဘူး ခ်ဳပ္​ခ်ယ္​ဖို႔ႀကိဳးစား​ေနၿပီလား ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို မင္​းသားလို႔ ဘယ္​သူမွမသိ​ေသးသလို ကြၽန္​​ေတာ္​့အခ်ိန္​ကို ကြၽန္​​ေတာ္​သိတယ္​။ ခင္​မ်ား အဲ့​ေလာက္​ ပူပန္​​ေနရင္​ ႏွဖူး​ေပၚ အရစ္​တစ္​ရစ္​တိုးရံုအျပင္​ ဘာမွမထူးဘူး ဒီအဝတ္​အစား​ေတြ လဲခ်င္​​ေနၿပီမို႔ သြားခြင္​့ျပဳပါဦး "

လက္​ဝါး​ေထာင္​ျပႏွုတ္ဆက္​​သလို လုပ္​ကာ ထထြက္​သြားတဲ့ Luhan ကို Sehun ​ေခါင္​းသာရမ္​း​ေနမိ​ေတာ့တယ္​။ ဒီလို ​ေခါင္​းမာတဲ့ လူမ်ိဳးကို ပံုစံ​ျပာင္းဖို႔ဆုိ သူအမ်ားႀကီး ဆက္​ႀကိဳးစားရဦးမယ္​

************************************

" ​ေတာက္​ . . . "

ကိုင္​ထားတဲ့ သတင္​းစာကို စားပြဲခံု​ေပၚ ပစ္​ခ်လိုက္​ရင္​းက Luhan ​ေတာက္​တစ္​ခ်က္​​ေခါက္​လိုက္​မိတယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ ​ေဘးနားက Sehun ကိုၾကည္​့ကာ