The Boyfriend Tag PL | Yoonmin | ✔️

10. Kiedy poznałeś moją rodzinę?

- Nasz Pan „Zrzędliwe-Portki" się zjawił - powiedział Jimin, uśmiechając się do kamery i kładąc swoją dłoń na kolanie Yoongi'ego. - Zaczynajmy zanim znów dostanę wykład za... sam nie wiem co.

- Ja nie daję wykładów.

- Ależ dajesz. Ale to nic skarbie, i tak Cię kocham. - Zapewnił Park, posyłając całusa w powietrzu w stronę starszego oraz ignorując gniewne spojrzenie, jakim został przez niego obdarowany. - No, ale wracając...Kiedy poznałeś moją rodzinę?

- W marcu 2014. Było... całkiem zabawnie.

- CIĘCIE -

To nie tak, że Jimin nie chciał jechać do domu.

Chciał.

No dobra... może i nie chciał.

Po prostu nie wiązał on z nim najlepszych wspomnień. Kiedy tylko nadarzyła się ku temu okazja – wyjechał. Nawet gdyby mógł podjąć tę decyzję raz jeszcze, zapewne byłaby ona taka sama.

Ale był tam jego brat i ciocia.

I jego rodzice.

- Jimin!

Wzrok tancerza skupiony był na drzwiach wejściowych do domu jego cioci, w których po chwili ją ujrzał. Jego młodszy brat zaglądał jednym okiem przez okno z przodu domu, ale upewniwszy się, że to on podbiegł do Jimina zaraz za kobietą.

Zanim zdążył jakkolwiek zareagować, Park został prawie powalony na ziemię przez swoją ciotkę Eunji, która zamknęła go w szczelnym uścisku.

- Jimin jak ty wyprzystojniałeś. Kochany, tak za Tobą tęskniłam. - Pocałowała go w bok głowy, po czym powróciła do swojej poprzedniej pozycji i w dalszym ciągu nie wypuszczała go z uścisku.

Chłopak uśmiechnął się, również ją przytulając i chowając swoją twarz w jej włosach. Pachniała dokładnie tak samo – jak kwiaty i woda morska. Na twarzy tancerza pojawił się delikatny uśmiech, kiedy uczucie komfortu wypełniło go całego, po czym ucałował ją w czubek głowy.

- Też się stęskniłem, Eunji.

- Pokaż no mi się. - Odsunęła się troszkę, wycierając oczy, aby móc spojrzeć na Parka tak jak należy.

Jimin popatrzył ponad głową cioci i zobaczył jak jego brat zatrzymuje się kawałek od nich i obdarowuje go swoim pięknym uśmiechem. Jihoon nosił teraz soczewki i był wyższy niż wtedy, gdy widział go ostatni raz rok temu. Nie było się czemu dziwić, on wciąż rósł. W takim tempie, niedługo przerośnie starszego chłopaka i z tego też powodu Jimin znienawidzi go do końca życia.

- Jesteś za chudy - powiedziała w końcu Eunji, na co obaj przewrócili oczami.

- No przestań, to nieprawda. - Twierdził uparcie tancerz, patrząc po sobie. Ubrał dziś czarny dwurzędowy płaszcz, szary sweter i czarne jeansy. Eunji wywróciła oczami i dźgnęła go delikatnie w brzuch. Jej wzrok powędrował następnie za swojego nowo przybyłego bratanka na pana Kima. Był on jednym z tutejszych taksówkarzy, którego znali od lat i to właśnie on odebrał chłopaka z dworca kolejowego.

- Dziękuję, za przywiezienie go tutaj, Panie Kim. - Podeszła do mężczyzny, który przyglądał się temu rodzinnemu połączeniu z czułym uśmiechem na twarzy.

- To żaden problem, Eunji. Wiesz, że wszyscy tutaj uwielbiamy Twoją rodzinę. Cieszę się, że jesteście bezpieczni. - Skinęła głową, spoglądając na Jimina i Jihoona, którzy właśnie się ściskali, a później znów na mężczyznę.