AN: This chapter is dedicated to mishzevil :) Sponsor ko ng cover ng story. Yup siya po ang may gawa niyan :) Thank yoww
Readers, meet Raven :) Siya yung gwapong nilalang na nasa right side
Enjoy this Chapter :) Please vote, comment and be a fan :)
Raven's POV
"Hey bro! There you are" Russel approached me. Yup. Russel lang tawag ko sa kanya. Walang kuya or what. Then we made our singature hand shake.
For four years, ngayon lang kami nag kita ulit nitong kapatid ko. And yet, tanda pa din namin ang hand shake namin. Walang pinag iba itsura nito. Muka pa ring chick boy. Parang ako lang. Hahaha
"Yo, it's good to see you back. Dito ka na pala dumiretso. Bakit hindi ka muna nag pakita kila Dad?" I asked.
"Sa totoo lang, last week pa ako nakauwi. Ayoko lang talaga muna ipaalam sa inyo. Alam mo naman ang nangyari sa amin ni Dad bago ako umalis diba?" He said.
Flashback 4 years ago ...
"Wala kang kwentang anak! You are a disgrace to this Family! Dad said. Kitang kita sa muka niya na gigil na gigil siya.
"Disgrace? Bakit tinanong niyo ba ako kung masaya ako sa pamilyang to? May tatay nga, pero ano?! Wala namang ibang ginawa kundi mag trabaho! Si Mom? Oo nga't sinusuportahan ka niya, pero alam kong nalulungkot si mom! Nalulungkot siya dahil ganito ang nangyari sa pamilya natin. Tingnan mo nangyari sa pamilya natin. Wala ng pagmamahalan. Pera na lang nag papairal! Russel said.
"Ginagawa ko to para sa pamilya natin. Kahit kailan talaga wala kang utak! Puro puso pinapairal mo! Ano bang napapala mo dyan sa babae na yan ha?! Wala naman diba?! Wag kang tanga Russel!" Patay! Binanggit pa ni Dad yon.
'Wag na wag mong idamay si Schai sa usapan nato! Unang una, wala siyang kinalaman dito. Palibhasa kasi ikaw, stone hearted! Manhid! Hirap na hirap na si Mom sa pakikitungo mo sa kanya, pero ano. Subsob ka pa din sa trabaho!" Sabi ko na nga ba't. Tsk tsk.
Pak! (AN: Sound effect po yan ng suntok. Hehe. Pagbigyan niyo na) At ayon, napaupo si Russel sa sahig sa lakas ng suntok ni Dad.
Siguro nag tataka kayo kung ano ginagawa ko sa mga panahong yan. Pinapanuod ko sila, parang drama lang eh. Scratch that, mas maganda pa to sa drama. Pero joke lang yon. Inaalalayan ko si Mom, iyak kasi siya ng iyak. At dahil sa asthma niya, hindi siya makahinga. Pero tingnan niyo yung dalawa, may nag hihingalo na, nag babangayan pa din sila. Kaya eto na. Eeksena muna ako.
"Ano ba?! Hindi ba kayo titigil dyan?! Si mom! Dalin na natin siya sa ospital!" Sigaw ko sa kanilang dalawa.
Aba! Mukang nun nga lang nila nahalata na may nag hihingalo na dito. Binuhat ni Dad si Mom. Si Russel naman parang ewan na nakatingin lang samin.
"I'm leaving" Russel said coldly
"Huh?!" I asked.
"I'm going to Canada. Doon na ko mag aaral. Doon ko na ipagpapatuloy kung ano hilig ko. At hindi yung napiilitan lang ako" He said.
"Eh g*go ka pala talaga eh! Bobo ka talaga. Sa tingin mo pano ka mabubuhay don?! At kung sa tingin mong pag aaralin kita don, nagkakamali ka!" Dad said.
"I don't need your f*cking help Dad! Salamat nga pala sa pag papalaki mo saking independet. Atleast ngayon magagamit ko na. Wag kang mag alala, wala kang aaksayahing pera sa akin." Inemphasize talaga ni Russel yung word na "independent" Oo independent si Russel, when it comes to everyday living. Pero financially, may natatanggap siya kay Dad, pero everyone knows na hindi sapat yon para kay Russel. Kaya gumagawa pa si Russel ng paraan para dumami ang binigay sa kanya ni Dad. Not the illegal way. But like, kumakanta siya sa mga bar kasama ang banda niya. Pinalaki siyang independent dahil daw para maging ready na si Russel pag siya na ang nagpapatakbo ng company.
