Destined to be Each other

Part 10

Waking up

Pag dilat ko sa aking mga mata puro puti ang aking nakikita, kay silaw ng maputing bagay ang bumungad saakin nasa langit na ba ako ?

Nasan na ba ako?

"Ohh gosh ! Gising na sha call the doctor quick !! Pali palijuseo!"

Isang pamilyar na boses ang aking na rinig.

Lumingon ako sa gawi niya ngunit hindi ko mashadong maaninag kung sino sha.

Bahagya akong gumalaw para maka upo ngunit wala akong lakas para igalaw ang sarili ko.

"Ahhh!!" Reklamo ko

Ang sakit.
 

"O my god ! Anaak  gising kana, ang tagal tagal ko na hinihintay ang pagkakataong to salamat naman at gising kana." Napaluha niyang sabi

Ano ba ang nangyari? Ba't wala akong maalala ba't nasa ospital ako? Mga katanongam ko sa aking sarili.

"Ma? What happened? Ba't ako-- "

Shhhh! Wag ka munang mag salita p mag isip ng kung ano ano okay ? Saka na kung pwedi ka nang mailabas okay?  Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag pati ikaw mawala saamin ng papa mo" mangiyak iyak ulit niyang sabi

"Okaay" walang anong sabi

Cheneck na ako ng doctor, tinanong din niya ako kung may na alala ba ako. Cheneck niya din ang pulso ko ang heartbeat ko at kung ano pa.

"Okay Mrs. Your daughter is okay now she needs some more sleep to gain more energy and take this medicine after 3days she can leave now to the hospital, be strong Mrs. Be happy now" sabay handshake  kay mama

Sumirado na yung pinto at pinakain ako ni mama sinubuan niya pa ako at kinukwentohan.

Sana ganito nalang lagi . ang bumalik ang magandang pakikitunggo niya saakin.

I'm badly need her love, support And security. Silang dalawa ni papa.

Sana ganito na lang palage.

*after 3 days*

Naka labas nadin kami ng hostpital .

Mashadong concern si mama saakin mula sa pagkain . sa mga iniinom ko at sa oras nang pag tatake ko ng gamot.

Gladly my mom is back.
Now i realize masarap din palang magkaganito.

I will never regret of what has been done to me right now.

Kasi na rerealize ko na mahal pala ako ng mga magulang ko na hindi pala nila kayang mawala ako.