Τα όσα έζησα στο νοσοκομείο εκείνη την ημέρα αλλά και όσα πέρασα τους επόμενους πέντε μήνες ήταν απερίγραπτα . Πόνος , φόβος , αγωνία , απελπισία και μια διαρκής ελπίδα η οποία τελικά πέθανε άδοξα σε σχέση με τον χρόνο που μου χάρισε κουράγιο .
Την μέρα εκείνη στο νοσοκομείο είδα την οικογένειά μου συντετριμμένη για πρώτη φορά . Ένας από τους πιο στενούς φίλους των γονιών μου - και δική μου αδυναμία - από ένα σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι βρισκόταν καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι του νοσοκομείου στην εντατική . Οι εικόνες όλων να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους με επηρρέασε , με άλλαξε κάνοντάς με πιο ευάλωτη . Εκείνη την ημέρα δεν ήμουν πια αυτό το δυνατό άτομο που κατά κανόνα δεν έκλαιγε . Σε μια στιγμή ενώ όλοι ήταν απασχολημένοι ακούγοντας το γιατρό που τον παρακολουθούσε δάκρυα άρχισαν ανεξέλεγκτα να κυλούν από τα μάτια μου δίχως να μπορώ να τα σταματήσω . Σε αυτό το θέαμα η μητέρα μου ήταν έτοιμη να τρέξει προς το μέρος μου μα την συγκράτησαν οι υπόλοιποι λέγοντας πως έπρεπε να με αφήσει να ησυχάσω . Μετά από εκείνη την μέρα υποσχέθηκα ή καλύτερα ανάγκασα τον εαυτό μου να γίνει πιο δυνατός . Δεν θα ξανακατέρρεα ποτέ μπροστά στην οικογένειά μου . Όπως και έγινε . Σε κάθε επισκεπτήριο ήμουν στο νοσοκομείο . Αν και ήταν δύσκολο τα κατάφερνα . Βοηθούσα σε ότι μπορούσα . Όσο έβλεπα εκείνον τον άνθρωπο ν α δίνει μια καθημερινή μάχη και να την κερδίζει σιγά σιγά έπαιρνα κουράγιο και η ελπίδα ολοένα και φούντωνε μέσα μου .
Το καλοκαίρι πέρασε γρήγορα και εκεί που όλα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο όλα κατέρρευσαν μέσα σε πέντε μέρες . Από εκεί που δεν ξέραμε αν θα ξυπνήσει από το κώμα τον πρώτο μήνα μετά από το ατύχημα , ξύπνησε , μας καταλάβαινε και κουνούσε τα χέρια του . Όλα φαίνονταν να επανέρχονται στους κανονικούς τους ρυθμούς μέχρι που ύστερα από μια μόλυνση από νοσοκομειακό νόσημα τα πάντα έσβησαν . Τα όμορφα μάτια του έκλεισαν για πάντα αφήνοντας πίσω του μια συντετριμένη οικογένεια , συναισθηματικά και σωματικά καταπονεμένη από όλους αυτούς τους μήνες . Μετά από τόσο καιρό αυτοσυγκράτησης μόλις έμαθα τα νέα δεν μπόρεσα , έκλαψα όσο δεν έχω κλάψει ποτέ άλλοτε στη ζωή μου . Ο πόνος που ένιωθα ήταν αμέτρητος και το μόνο που στριφογυρνούσε στο υπό κατάρρευση μυαλό μου ήταν η μια μονάχα ερώτηση : Γιατί ? . Αυτή η λέξη είχε τέτοια δύναμη ώστε να φουντώσει μέσα μου το αίσθημα της οργής προς τον εαυτό μου , προς την μοίρα ( ακόμα και αν δεν πίστευα σε εκείνη ) προς τους πάντες ακόμα και σε εκείνον που μας άφησε τόσο ξαφνικά δίχως να έχουμε τον χρόνο να είμαστε προετοιμασμένοι για έναν τόσο θλιβερό γεγονός - αν ποτέ θα μπορούσε κανείς να προετοιμαστεί ψυχολογικά για κάτι τέτοιο τέτοιο - . Αυτή η λέξη μου προκαλούσε πόνο . Πόνο αγιάτρευτο που σε αφήνει κενό δίχως όρεξη για ζωή . Αυτή η λέξη με την τόση της επιρροή πάνω μου μου σύστησε ένα προτόγνωρο συναίσθημα . Το συναίσθημα του φόβου και της άρνησης . . . .
ESTÁS LEYENDO
I am a survivor, a fighter, a Queen!
Novela JuvenilΈνα ήπιων τόνων κορίτσι , η Λίζα , μετά από ένα γεγονός που γκρέμισε την ονειρεμένη ζωή που ζούσε μέχρι τα δεκαπέντε της χρόνια αναγκάζεται από τους γονείς της να μετακομίσει μαζί τους σε μια διαφορετική πόλη και να φοιτήσει σε ένα ιδιωτικό σχολείο...