Darkest Shadow of a Fairytale

Chapter 1: The Beginning

Chapter 1: The beginning

I am Beatriz Emerson. A normal girl. A college student. I have a loving parents, although they seperated. I have two bestfriends, which I can count on. And yeah, I have a boyfriend. But I bet, theres nothing special to me.

And unlike others, I need to be safe anytime and anywhere. Ever since na nandito ako sa Pilipinas. Lagi na lang may nag tatangka sa buhay ko. At ang rason? Ewan ko. All I know is just because of a business matter. Normal naman sya para saken. Kasama kase sa Top 10 highest business man ang Daddy ko.

I remember when I was a grade 10 student in U.S. Sapilitan ang naganap para lang payagan ako ni mommy na sa Pilipinas na lang mag senior high.

"Mom c'mmon! I'm not a kid anymore. I can handle myself" pag mamaktol ko. I spend my whole life learning some different kinds of self defense.

"I know sweetie. But you are totally safe here"

"Why? I know dad, he will do all the means to protect me. And besides, It's been 7 years. I miss dad badly"

"Your dad choose to be apart, just to protect you"

"Mom please. Trust me".

And with that, pinayagan ako ni Mommy. When I was a senior high student, palipat-lipat na ko ng school. Lapitin siguro ako ng disgrasya. Well, unlike nung nag college ako. Medyo tahimik na naman ang buhay ko. At wala nang nag tatangka sa buhay ko. Napagod na siguro sila.

Anyway, I've been studying in Westbrook University, with a course of Bachelor of Science in Business Administration. It was located in Perkin's town, a mini town. Actually its quite good and classy. Perkin's town have a own malls, bars, restaurant, plaza and some beaches. It looks like a city. But unlike in the city, Perkins town don't have hotel or condominium, they only have apartments. That's why I have my own apartment in Campbell Apartment.

It's already 1:50 pm, 10 minutes na lang before my class in Law of Obligations and Contract. Nakatitig lang ako sa makapal na libro na to, at halos walang maintindihan sa binabasa ko. Wala ako sa mood mag aral, dahil kulang pa ko sa tulog. Pero kailangan ko tong maintindihan.

Mrs. Parker is a terror Professor, she was wearing a huge eyeglasses (pero mukha syang witch). At ayokong mapahiya. Tumingin ako sa likod ko at nakita kong busy si Dancel (bestfriend ko) sa pag babasa. Nahihiya man akong istorbohin sya, I have no choice.

"Dancel" mahina kong tawag dito, sapat lang upang marinig nya. Agad naman nya kong tiningnan.

"Baket?"

"Pwede mo bang ituro sakin tong Art. 1172?" agad naman syang ngumit at umo-o.

Dancel Montego is so kind and brainy. Top 1 sya sa klase. Actually mahiyain sya at mahinhin. Ewan ko ba kung baket, pero napaka-ganda nya para hindi papansin. She looks like an angel.

Patayo pa lang si Dancel ng biglang dumating si Mrs.Parker. Napa-face palm na lang ako. Dancel looks at me with a worried face. Agad akong ngumiti sa kanya at nag sign ng okay lang. Lihim na lang akong nanalangin na sana wag akong matawag sa recitation. Wala talaga akong kaalam-alam at ayokong mag standing ovation for one hour.

Agad naming isinara ang libro ng makarating si Mrs.Parker sa unahan. Walang nangangahas ang mag salita o gumawa ng kahit anong bagay na mag lilikha ng ingay. Kahit sinong pinaka gagong estudyante ng Westbrook University ay di mag tatangkang kalabanin si Mrs.Parker.

"Before we start, Mr. Collins come in" agad namang napunta ang attention namin sa lalaking papasok sa pintuan.

"My gosh!" mahinang sambit ng mga babae kong classmate. Lahat sila nag niningning ang mata.

Well, pwera na lang siguro saken at kay Dancel. Fairytales is not our type, although may boyfriend ako. Masasabi kong gwapo sya. He looks like Edward Cullen from twilight.

"Mr. Bencil Collins is your new classmates. Be good to him. You may now seat Mr. Collins"

Itinuro ni Mrs.Parker ang likudang bahagi nag classroom na katabi ng bintana. Dahil ito na lang ang bakanteng upuan. Perfect spot para sa mga taong walang pakialam sa mundo. Agad naman itong nag tungo don.

"Okay let's start".

Nakahinga ako ng maluwag ng matapos ang halos isang oras na klase ko sa Law of Oblicon. Ganun din ang mga kaklase ko, tila ba nakawala kami sa hawla. At lihim naman akong nag pasalamat dahil hindi ako natawag sa recitation. Maaaring ligtas ako sa ngayon ngunit alam ko sa mga susunod na araw ay hindi na. Kaya kailangan ko na talagang mag aral.

"Hey! Want to eat?" di ko namalayan na nasa harapan ko na pala si Dancel.

"Sure. Masyado akong kinabahan don!"

Natawa na lang si Dancel. Nag madali akong inayos ang mga gamit ko. Patayo pa lang sana ako sa aking kinauupuan ng makuha ni Mr. Transferee ang atensyon ko.

"Where is Beatriz Emerson?"