Sa mundong kung saan ang tao ang laging nakakalamang..
Sa mundong inaabuso at patuloy na sinasaktan.
Paano. kung dumating ang araw na tumigil ng tuluyan ang pamumuno ng tao.
Na maaari lang mangyari,
pagdumating na sila..
Napatingen ako kung saan nanggagaling ang mga putok na iyon.
Nasa kaliwa.
Malayo.
Pero kung tatakbuhin, tiyak na mapupuntahan.
Ang mga bagay na nahabol sa likod namin.
Isa-isa silang natumba.
*bug!*
Naputok.
*bug*
Nabagsak.
*bug*
Nagpatuloy kami sa pagtakbo.
"Ha.. ha.. haa"
Hingal na hingal na ko
Unti unti na kong nanghihina.
*bug!*
"Ano? Kaya mo pa?" Tanong ni kuya.
"Ha.. ha.."
Natumba ulit ako sa kinatatayuan ko.
*Bug*
Hingal na hingal.
"Ano baa?! Hindi ba kayo aalis diyan?!" Sigaw ng isang sundalo sa tangke.
"Ayos ka lang? Tara na" hingal na hingal ding sabi ni kuya.
*Bug!!*
"Teka.. Ha.. ha.. ha.." hingal na hingal kong sabi.
*Eiiiii*
*Buuuugg!*
Napalingon kaming dalawa.
Yung tanke.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Tara! Tara na!" Sigaw ni kuya.
Tumayo nako at nagpatuloy sa pagtakbo.
Hindi. Hindi ito maari.
Kala ko pa naman..
Ligtas na ko sa mga bagay na yon.
Pero, eto sila muli, hinahabol kami.
At ang tangkeng inakala kong magtatapos ng lahat.
Nandon. Umaapoy at wala ng kwenta pa..
Eto na muli ako.
Natakbo.
At maya maya. Alam kong mapapagod na naman ako.
Titigil sa pagtakbo.
"Paano na? Pano na?" Tanong ko kay kuya habang natakbo.
