Mahōtsukai Academy

Fumi II: Going to a New School .. AGAIN!

Hey readers! Sorry for the late update. Life's so busy. And it takes me time para makamake ng chapter two. Hirap eh xD! Enjoy reading ^.~!

-Kenneth-

--------------------------------------------------------------------------

[Zia’s POV]

Nang pumasok ako ng classroom, lahat ng classmates ko ay pinagtitinginan ako.

I just gave them a death glare. Good thing at inalis agad nila ang tingin nila sakin. At dahil expelled ako, dumiretso ako sa upuan ko at kinuha ko yung mga gamit ko.

Habang nilalagay ko sa bag ko yung mga gamit ko, hinawakan ni Mimi yung wrist ko.

I just stared at her and gave her a confused look. When she looked up, I was shocked to see her face! Watery na yung eyes nya. Parang iiyak na sya. And it’s so rare to see Mimi like this.

“Mi—”

“Anong parusa?”

Napabuntong hininga na lang ako. Alam na alam talaga ni Mimi kung anong nangyari sakin sa principal’s office. And I’m sure alam nyang expelled ako, she just wants to confirm it. Ganyan kagaling si Mimi.

I took my hand back at umupo ako while facing her. I just gave her a friendly smile.

“Expulsion^^”

Napayuko na lang sya. Is it really my imagination or humihikbi talaga si Mimi.

I held her head up. Umiyak nga sya! OMO!!!

“Hey, wag ka ng umiyak. Ang Mimi na kilala ko ay hindi umiiyak”

“P-pero, expelled ka na eh. H-hindi ka na babalik d-dito”

Lumapit naman sina Michael at Poppy samin. Naintriga kasi dahil umiyak si Mimi. Once in a pink moon lang yan umiyak mamen!

“OMG Mimi! Are you really cryin’?! I mean, umiyak ka talaga teh?!”

“Tumahimik ka nga dyan Poppy! Tadyakan kita dyan eh!”

“Back to the topic. Na expelled ka ba talaga?” tanong ni Michael sakin with really concern eyes

“Yeah. Sanay na naman ako dito eh. Panigrado sesermonan na naman ako ng daddy ko”

“P-pero, s-sina Daisy naman ang nag simula eh! B-bakit ikaw pa ang pinarusahan?” sabi ni Mimi habang humihikbi

Sasagot pa sana ako pero tinawag na ako ni Mrs. Dela Fuente

“Ms. Kazuya, you need to go now. Baka ano pa ang magawa ni Mr. Reyes sayo”

Napabuntong-hininga na lang ako. I gathered my things na. Nang tumayo na ako, tiningnan ko muna ng maigi ang tatlo kong best friends.

“I’m so lucky to have you three. I never thought na magkakaroon ako ng kaibigan dito. But don’t worry, best friends pa rin tayo! We can still communicate each other right?”

Tumango lang sila habang tinitingnan nila ako with sad faces.

I just smiled at them before ako lumabas ng classroom.

“Sayōnara min'na! Watashi wa yakusoku suru, anata o wasuremasen (Goodbye everyone! I won’t forget you, I promise^^)” yun na lang ang sinabi ko sa kanila.

Alam na nila ang meaning nun. Tinuruan ko silang mag Japanese eh!

I gave a last glance to my classmates at nakita kong umiyak na talaga ang tatlo kong best friend.