Κανείς απ τους δυο μας δεν ανέφερε για πολύ καιρό τίποτα σχετικά με το βράδυ που φιληθήκαμε. Παρ όλα αυτά εκείνο το φιλί στοίχειωνε την ατμόσφαιρα ανάμεσα μας.
Ο Άρης έγινε πιο διστακτικός απέναντι μου και τα πειρακτικά σχόλια του αραίωσαν. Κατά κάποιο τρόπο έγινε πιο ευγενικός κι απόμακρος. Για μένα ήταν αδύνατο να διαχειριστώ την κατάσταση εφόσον δεν ήξερα πως ένιωθε αυτός: αν μετάνιωσε που με φίλησε ή απλά νιώθει αμηχανία. Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον ενθαρρύνω ώστε να κάνει κι άλλη κίνηση ή να ξεχάσω εντελώς το φιλί μας. Πάντως το να μιλήσουμε γι αυτό το θέμα ανοιχτά ήταν προφανώς και για τους δυο μας αδιανόητο...
....
Βάζω με νεύρα το κινητό στην τσέπη του μπουφάν μου. Εδώ και μισή ώρα προσπαθώ να βρω την Μαίρη όμως εκείνη δεν σηκώνει το τηλέφωνο. Έχουμε κανονίσει να έρθει να με πάρει απ το φροντιστήριο για να πάμε για καφέ αλλά με έχει στήσει. Αποφασίζω να κάτσω στο πάρκο για ένα τσιγάρο μέχρι να δώσει σημεία ζωής.
Μα τι ηλίθια που είμαι! Δεν είχα σκεφτεί να πάρω τηλέφωνο τον Πάνο. Αυτός κι οι άλλοι σίγουρα όπου να ναι θα κατέβουν πλατεία.
-Έλα αγόρι μου, τι κάνεις; Που είσαι; λέω παιχνιδιάρικα όταν σηκώνει το τηλέφωνο.
-Εδώ είμαι κορίτσι μου δεν με βλέπεις; μου απαντά ο Πάνος με τον ίδιο τόνο.
Ξαφνιάζομαι και κοιτώ γρήγορα γύρω μου. Νάτος! Νάτοι μάλλον! Ο Πάνος, ο Άρης, ο Γιάννης και η Μαίρη έρχονται κοντά μου.
-Α εδώ είσαι λοιπόν! Ξέρεις πόσα τηλέφωνα σ έχω πάρει; λέω νευριασμένη στη Μαίρη αλλά μ αγκαλιάζει αμέσως και δεν μπορώ να της κρατήσω μούτρα.
-Μίλα μας κι ας μη μας αγαπάς, παραπονιέται ψεύτικα ο Γιάννης.
-Έλα εδώ ρε μαλακισμένο! λέω και τον παίρνω αγκαλιά. Φιλάω και τους άλλους. Ο Άρης μου χαμογελάει. Θεέ μου, λιώνω όταν μου χαμογελάει!
-Λοιπόν τι θα κάνουμε, πάμε για καφέ; προτείνει ο Πάνος.
-Ρε μαλάκα από τώρα; Τι θα κάνουμε μέχρι το βράδυ; Παρασκευή είναι! διαμαρτύρεται ο Άρης.
-Αν δεν τον πρόσεξες μάγκα μου ήδη έχει βραδιάσει και δεν ξέρω για σένα εγώ θέλω να την αράξω λίγο ΣΕ ΚΑΝΑΠΕ ΟΧΙ ΣΕ ΠΑΓΚΑΚΙ! λέει ο Γιάννης.
-Ε καλά ρε παιδιά πάμε εμείς που θέλουμε για καφέ και ας έρθει ο Άρης σε λίγο. Ειρήνη θα κάτσεις μαζί του; με ρωτά η Μαίρη.
YOU ARE READING
Ανάμεσα στην αγάπη
RomanceΔεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να ξεπεράσω τον πρώτο μου έρωτα. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ζούσα κάτι τόσο δυνατό. Μέχρι που μπήκε στη ζωή μου. Τι γίνεται όμως όταν αυτός που αγαπάς έχει δώσει την καρδιά του σε άλλη; Ακόμα τι γίνεται όταν τα συναισθή...