ဟိုး....​ေဝး​ေဝးဆီမွာ

01

!မိုင္​​ေထာင္​ခ်ီတဲ့ခရီး​ေတြလည္​းပဲ ​ေျခတလွမ္​းက​ေနစခဲ့ၾကတာပဲ....

ဘာအခက္​ခဲပဲ႐ွိ႐ွိ အဲ့​ေျခတလွမ္​းကိုသာစလွမ္​းႏိုင္​ရင္​ က်န္​ခရီးၿပီး​ေျမာက္​ဖို႔ကိုစိတ္​ပူစရာမလိုဘူး။   အဲ့ဒါ​ေဟာဒီက မဟာ​ေသြးရဲ႕ theory ပဲ !

*ကိုယ္​ကသာ အားရပါးရ​ေတြ​ေျပာ​ေနတာ အာကာက တူကိုင္​မျပတ္​စားမျပတ္​....
ကိုယ္​့မွာ​ေတာ့ အရမ္​းႀကိဳက္​သည္​့ဆိုင္​က တို႔ဟူး​ေႏြးကို အရသာမခံႏိုင္​ပဲ အသားကုန္​သြတ္​ထားရတာ
ကိုယ္​့အ​ေၾကာင္​းနဲ႔ကိုယ္​ဆို​ေတာ့ ခံ​ေပါ့​ေလ*

!အာကာ make me အဖက္​​ေလ...​ေနာ္​
ငါ့ကို​ေခ်တာ မ်ား​ေနၿပီလို႔ မင္​းမ​ေတြးမိဘူးလား!

ထိုအခါမွ တူခ်ၿပီး ကိုယ္​​ေတာ္​က မ်က္​ႏွာ ပင္​့ၾကည္​့လာသည္​။

-မင္​း​ေရာ ငါ့ကို ​ေခ်တာမ်ားၿပီမထင္​ဘူးလား အဖက္​မလုပ္​တာ ငါ​ဆိုတာ​ေရာ​ေသခ်ာလား

တပတ္​႐ွိၿပီ...
မင္​း​ေရာက္​တာ တပတ္​နဲ႔ႏွရက္​ကို တပတ္​တိတိ ငါမ႐ွိခ်ိန္​ မင္​း​ေပ်ာက္​​ေပ်ာက္​သြားတာ။

​ေမ့​ေမ့ကိုလဲ ဟိုးနား ဒီနားနဲ႔ ပတ္​​ေနတာ
ဒီကိုငါ႐ွိလို႔လာတာ​ေရာ ဟုတ္​ရဲ႕လား။

!​ေအာ္​ မင္​းက အာ့ကို​ေကာက္​​ေနတာလား...
မင္​းသင္​တန္​းတက္​​ေနခ်ိန္​ ငါပ်င္​းလို႔ ဟိုနားဒီနား.....!

စကား​ေတာင္​ဆံုး​ေအာင္​​ေျပာခြင္​့မ​ေပး ဆက္​တိုက္​ျဖတ္​​ေျပာခ်လာသည္​

-ဘာဟိုနားဒီနားလဲ
မပ်င္​း​ေအာင္​သင္​တန္​းတက္​ပါဆိုလည္​း no
ငါသင္​တန္​းမတက္​​ေတာ့ဘူးဆို​ေတာ့လဲ ​ေမ​ေမ့ကို တိုင္​တယ္​ ။ ငါမသိ​ေအာင္​ တမင္​ကို အခ်ိန္​တိုက္​ၿပီးထြက္​​ေနတာ
​ေျပာစမ္​း ဘယ္​​ေကာင္​မ​ေလးလဲ ဟို ခ်ယ္​ရီဆိုင္​က ပအိုဝ္​့မ လား

!ဟ မမ ကို အဲ့လိုမ​ေျပာပါနဲ႔ မင္​းကလည္​း ႐ိုင္​းလိုက္​တာ ငါတို႔ထက္​ ငါးႏွ စ္​​ေတာင္​ႀကီးတဲ့ဟာ

-႐ို​ေသခ်င္​လဲ မင္​းပဲ ​ေခ်လြန္​းပါတယ္​ကြာ ဆိုတာလဲ မင္​းပဲ