Kolye

Bölüm 9:Üzüntü Duymak

Saat:08:00
Alarm çaldı.Yataktan fırladım bi anda.Neden olduğunu bende bilmiyorum.Üstümü başımı giyindim ve kendimi dışarı attım.Tanrıya şükür ki ev işyerime yakın.Hemen son köşedende döndükten sonra süpürgeci önümdeydi.Rayamel Baba açmıştı.Of Tanrım bu adam ne zaman açıyor bu dükkanı.Neyse dükkana girdiğim anda elime hemen süpürgemi aldım ve etrafı süpürmeye başladım.Rayamel Baba ise koltuğunda uyuyordu.Süpürge makinasının altını falan temizledikten sonra kapının önünde olan koltuğa uzandım biraz.Dalmışım.
Saat:13:12
Booomm !!!!
Uyku sersemliğime kendimi dışarı attım.Karşı taraftan dumanlar yükseliyodu.Rayamel Baba nerdeydi ? Hemen oraya gitmeliydim.Biraz hız için kolyeyi kullandım.Hop! Olayın ordayım.İşte Rayamel Babayı gördüm.Ağlıyordu.Ne olduğunu sordum.
-Babam öldü Sparkly....
-Ne !?!
-Az önceki patlamada öldü...
-Kim patlattı onu ?
-O herkesin konuştuğu yaratık diyorlar.
Artık burama kadar gelmişti.Onu bulmam gerekiyordu.Ama nasıl ?
Rayamel Babaya sarıldım.
-Merak etme Baba senin intikamını alıcam.
-O kolye ile mi ?
-Başka çarem yok Baba.Kendimi ona bırakmalıyım.
-Ama Meksikadasın.Buraya zor gelmişsin oğlum.Bırak polisler icabına bakar.
-Hayır Rayamel Baba.Bu yaratık öyle kolay durdurulacak bi yaratık değil.
-Sana güveniyorum oğlum.
Bu izin verdi anlamına geliyor galiba.
Direk dükkana koştum.Çilingirleri indirdim ve eve uçtum.Hemen yatağa oturdum ve geçen internette gördüğüm Garip Olaylar kitabını sipariş ettim.Maaşımla o kitabı almalıydım.
1-2 gün sonra...
Sonunda geldi.Parasını verdim ve hemen kitabı açtım.O yaratığa benzeyen şeyleri araştırdım.
İşte !
Buldum onu.İşte şöyle yazıyor...
¤Olayın adı:Practon
Özelliği:Dünyayı durdurabilecek güçte olduğu söyleniyor.
Yakalanmadı.
Teori olarak şu:Bu yaratık DURDURULAMAZ!
Ah Tanrım bu olamaz!Savaş cıkacak gibi.Hey !Kolye parlıyor.Lan!
Noluyo amk!Bana ok fırlattılar.Cam kırıldı.Sinirlendim!!!
Ne !?!? Yine mi bu beyaz yerdeyim.Galiba kolye şuan bedenimi ele geçirdi.Fazla bişey yapmaz umarım ama buraya kadar gelmişti.
Havadayım.Ellerime bakıyorum.Kararmışım.Heryerim çatlamış.Kanatlarım var.Herkes bana bakıyor.Kolye yine bedenimde yapışmış vaziyette.Dur bi saniye.Ben yenilmezim.
Herkes telaş korku içinde bana bakıyor.İşte orda.Gel buraya!
-Aa geliyorum merak etme.Ama geldiğimde herşey kötü olacak.
-Gel lan gel seni kaltak.Herşeyimi elimden aldın.Sevdiklerim senin yüzünden öldü.Şimdi sen ölüceksin!
-Gel o zaman !
Saldırdım.Sinirlenmiştim artık.Elimi açtığımda elime bir adet zincir geldi.Hemen yaratığın boynuna doladım.Nefesi kesildi.O kadar sinirlenmiştim ki biraz daha sıksam kafası kopacaktı.Çok sinirliydim.Ve yapmam gerekeni yaptım.Kafasını koparmıştım.Herkes korku içinde bana bakıyordu.Bi anda ellerindekileri bıraktılar ve beni alkışlamaya başladılar.Benim gibi bişeyi neden alkışlıyordu ki.Bi anda kendimi yerde buldum.Kanadım falan yoktu.Bedenim eskisi gibiydi.Ama yer hep kandı.Yeşil bir sıvıydı.Ben ona kan dedim.Ama o kaltak aradığını buldu.Kitapta yenilmez falan yazıyodu.Bana kimse karşı çıkamaz artık.Koşa koşa Rayamel Babanın yanına gittim.Dükkanın önünde oturmuş bekliyordu.Geldiğimde tuttu beni ve sımsıkı sarıldı.Ve dedi ki
-Böyle bir oğlum olduğuna çok mutluyum.