Μιά σταγόνα ευαισθησίας

Να θυμάμαι,να μη ξεχνάω.

Στο χάος μιας πόλης που κοιμήθηκε γλυκά άλλο ένα βράδυ

Ήμουν τα μόνα μάτια που δε σπάλισαν

Το σώμα μου πέθαινε δειλά στη σκέψη ενός πιθανού φιλιού

Σχεδόν έσπαγε σε μικρά κομμάτια στη δύναμη αυτης της σκέψης

Μα δε σε φίλησα

Ένιωσα την ανάσα σου να χαϊδεύει απαλά τα χείλη μου

Τα χέρια σου να τυλίγονται γύρω από το σώμα μου

Τα μάτια σου να παίρνουν τη ζωή από τα δικά μου

Μα δε σε φίλησα

Έζησα δίπλα σου μήνες ολόκληρους μες τη σιωπή

Έπνιξα στα σωθικά μου όλες τις λέξεις βίαια με τα δυό μου χέρια

Γιατί ισως οι λέξεις να σε τρόμαζαν και εγω ήθελα μόνο να με κοιτάς

Σου έδειξα τη γυμνή ψυχή μου

Σε έναν κόσμο γεμάτο ανθρώπους ήθελα μόνο εσύ να την κοιτάς

Και δεν είπα ούτε λέξη,γιατί ήθελα να με κοιτάς

Μόνο εσυ να με κοιτάς.

Δεν ήθελα να διαταράξω τη ζωή σου

Ούτε θόρυβο ήθελα πια να κάνω

Να μου μιλάς το βράδυ μόνο

Να γυρνούν οι λέξεις μες το μυαλό μου όταν κοιμάμαι

Το ψυχωτικό της μνήμης μου όλα να τα φυλάει

Να μη ξεχάσω πότε τι είπες

Ούτε τον τρόπο που κοιτάς.

Να θυμάμαι τη μυρωδιά σου αγκαλιασμένη με τον καπνό

Όλες τις ιστορίες , όλα τα παθήματά σου

Να θυμάμαι τις σκέψεις σου και τη χαοτική ροή τους

Το νου σου, πηγή αστείρευτου θαυμασμού

Να θέλω να τον πάρω στα δυό μου χέρια

Να τον ησυχάσω λίγο μόνο και ύστερα να τον αφήσω πάλι στο χάος

Να τον θαυμάζω όπως χάνεται και ψάχνει απαντήσεις.

Και να θυμάμαι

Να μην ξεχνάω

Τον τρόπο που κοιτάς.

Δεν ήθελα να είμαι άδικη μαζί σου,

Ούτε να σε πληγώσω ήθελα.

Ήταν ίσως καλύτερα έτσι,

ποτέ να μη σμίξουμε.

Γιατί είχες μια ζωή και εγώ δεν ήθελα θόρυβο πια να κάνω.

Εμεινα να παλεύω να μη σπάσει το σώμα μου σε μικρά κομμάτια

Στη δύναμη της σκέψης ενός πιθανού φιλιού

Και δε σε φίλησα.

Τρεφόμουν από την ηδονή του χάους της σκέψης σου

Και αυτήν που θα μου προσέφερες μόλις κατάφερνα τα μάτια μου να κλείσω.

Η αυτοκρατορία μου ήταν η αυτή της ατέρμονης βροχής

Και ήθελα να ζήσεις μες τον ήλιο.

Μα αναρωτιόμουν αν η ζωή που διάλεξες νοιαζόταν να στον προσφέρει.

Τρελαινόμουν στη σκέψη πως ίσως δε θυμόταν

Όλα αυτά που το ψυχωτικό της μνήμης μου έβαλα να φυλάει

Ίσως δε νοιαζόταν αν θα ζήσεις μες τον ήλιο

Και ίσως

Να πεθάνω χωρίς ποτέ να σε φιλήσω

Μα δε σε φίλησα.

Αν δεν είχες διαλέξει μιαν άλλη ζωή

Ίσως όλα να ήταν διαφορετικά

Μα τη διάλεξες

Και γω δεν ήθελα πια θόρυβο να κάνω.

Μόνο να θυμάμαι

Να μην ξεχνάω

Τον τρόπο που κοιτάς.