Απρόσμενος Έρωτας

(You) Bring Me Back To Life..

Λια'ς Pov

Ο καιρος περνουσε και εγω προσπαθουσα οσο το δυνατον περισσοτερο να ειμαι εκει για τη Ευα , ηξερα ποσο δυσκολο της ηταν μετα απο την επεμβαση και τη προσωρινη απωλεια μνημης που ευτυχως περασε συντομα να επανελθει πληρως..πονουσε ακομα αρκετα και για ορισμενα πραγματα ηθελε ακομα βοηθεια ναι μεν ειχε αποκατασταθει πληρως η μνημη της αλλα καποια βασικα πραγματα , οπως η καθημερινη της ρουτινα ,η οποια πλεον λογω της επεμβασης ειχε αλλαξε επρεπε να εχει καποιον ανθρωπο διπλα της ετσι ωστε να τη βοηθα στα απαραιτητα.. προς Θεου και δεν το γκρινιαζω ολο αυτο θελω να τη βοηθησω κ να ειμαι οσο το δυνατον περισσοτερο διπλα της απλα ειναι φορες που καταλαβαινω οτι θελει το χρονο της.. Εχω βρει μια μικρη δουλεια ως σερβιτορα σε ενα καφε κ επισης εχω κ τη σχολη που τρεχει..οποτε δεν μου μενει αρκετος προσωπικος χωρος και χρονος για εμενα αλλα ειμαι θετικη οτι αυτο θα αλλαξει συντομα αφοτου ο Dr. Rose ειπε οτι σιγα σιγα θα μπορει να κανει πραγματα και μονη της.. 

Οσο ομως παιρνει χρονο στο κρεβατι κ στον καναπε ασχολειται με το να "μαθαινει¨ή μαλλον να γρατζουναει μια κιθαρα που μου εκαναν οι δικοι μου οταν ημουν μικρη αλλα δεν τη χρησιμοποιησα αρκετα ...

-------

Ευα'ς Pov

Πφφ, αλλη μια ημερα μη μπορωντας να κανω πολλα πραγματα.. ο πονος δεν με αφηνει κ συνειδητοποιω οτι ακομα κ για τα απλα πραγματα χρειαζομαι βοηθεια..

Ευτυχως πραγματικα που εχω  τη Λια και ειναι διπλα μου σε ολο αυτο.. Ξερω οτι θα της ειναι πολυ δυσκολο το ολο γεγονος.. η κοπελα σου να "πεθαινει" απο τον πονο και να εχει επανελθει μολις απο μια προσωρινη απωλεια μνημης η οποια δεν ηταν και οτι καλυτερο αλλα το πως αντιδραει ο οργανισμος του καθε ανθρωπου δεν το οριζει κανεις ουτε καν η επιστημη.. Ειναι παρα πολυ υπερπροστατευτικη μαζι μου κ δεν με αφηνει να κουραζομαι σε αντιθεση με εκεινη που κανει τα παντα.. δουλευει, πηγαινει σχολη και εχει να φροντιζει και εμενα.. ωρες ωρες με πιανει το παραπονο αλλα με επαναφερει στη πραγματικοτητα υπενθυμιζοντας μου οτι ολο αυτο δεν ειναι μονιμο αλλα προσωρινο με καθησυχασε και ο Dr. Rose o οποιος μου ειπε οτι τα παω παρα πολυ καλα και οτι σιγα - σιγα θα μπορω να κανω κ πραγματα μονη μου...ετσι θα ξεκουρασω κ καπως τη Λια...

Όλο αυτό το διάστημα που κάθομαι ασχολούμαι με τη μουσική κ συγκεκριμένα με τη κιθάρα της Λιας .. νομίζει πως τη γρατζουναω αλλά δεν γνωρίζει οτι ξέρω να παίζω καλα .. ειχα χρονια να πιάσω κιθάρα στα χέρια μου όμως θυμάμαι ακριβως πως γίνεται .. μόλις την πρώτο έπιασα κ τοποθέτησα τα χέρια μου πάνω της θυμήθηκα όλες εκείνες τις εικόνες κ τις μελωδίες που σκαρωνα ( δημιουργουσα) όταν ήμουν μικρή .. έκανα μια πρόβα ενα τραγούδι το οποίο ειχα σκοπό να της αφιερώσω ..
-----
Μετά απο μισό μήνα κ αφότου η Ευα είχε αρχίσει πλέον να κάνει σιγά σιγά πράγματα μόνη της ετοίμασε για τη Λια ενα δείπνο ως ένδειξης ευγνωμοσύνης αλλά και αγάπης προς τον έρωτα της ..