Grace

Τέταρτο

"Ε, βγες έξω," ύψωσα τον τόνο της φωνής μου στον Ράικερ, ο οποίος αποφάσισε, με δική του πρωτοβουλία, να μπει στο δωμάτιο ανοίγοντας την πόρτα με τέτοια δύναμη που αυτή βάρεσε στον τοίχο με ένα εκκωφαντικό και επώδυνο για τα αυτιά μου γδούπο ο οποίος έκανε αντίλαλο στον, ευτυχώς, άδειο διάδρομο. Ήμουν μονάχα με το εσώρουχο βλέπεις, δεν ήθελα να απολαύσουν όλοι τα κάλλη μου.

"Να κουνήσεις το όμορφο κωλί σου γιατί θα αργήσουμε στο πάρτι και δεν μας παίρνει," με πλησίασε και μου έριξε μια δυνατή σφαλιάρα στον πισινό, τόσο δυνατή που θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν ότι δεν έτσουξε.

"Έλα, φίλε, πήγαινε να περιμένεις με τον Σαμ. Θα έρθουμε και εμείς, απλά ο Νέιτ χρειάζεται λίγο τον χρόνο του να ετοιμαστεί, τον ξέρεις," ο Κάιλ σηκώθηκε από το κρεβάτι, άφησε την παλάμη του να στηριχτεί στον ώμο του Ράι και τον ώθησε πάλι πίσω από την πόρτα, την οποία και του έκλεισε σχεδόν στα μούτρα.

"Δε θέλω να έρθω στο πάρτι," αναστέναξα και έπεσα με φόρα πάνω στο κρεβάτι μου μπρούμυτα. Ως αποτέλεσμα, χτύπησα τη μούρη μου με το μαξιλάρι, και ιδιαίτερα τη μύτη μου η οποία ήταν κάπως μεγάλη σε αναλογία με το υπόλοιπο πρόσωπο μου και έτσι χτυπούσα πρώτα αυτή κάθε φορά που οτιδήποτε ερχόταν σε επαφή με αυτό. Είχα συνηθίσει όμως και έτσι δεν αντέδρασα καν. Εξάλλου είχα τεράστια ανοχή στον πόνο.

"Το ξέρω ρε Νέιτ," είπε ο Κάιλ και κάθισε δίπλα μου. Έβαλε το χέρι του στα μαλλιά μου και άρχισε να τα ανακατεύει, όπως ήξερε ότι μου αρέσει. "Εγώ τους είπα να μην σε σύρουμε πάλι εκεί πέρα αλλά έχουν δίκιο, οι Φωτιά είναι μαλάκες, θυμούνται τους πάντες στα πάρτι που διοργανώνουν στην αρχή και στο τέλος της χρονιάς και ύστερα είναι σαν να μην ξέρουν ότι υπάρχουν άλλοι φοιτητές στο πανεπιστήμιο. Θα γίνεις κοινωνική απόκλιση, και είμαστε ήδη από τα παιδιά που κανένας δεν δίνει σημασία."

Ήξερα ότι ο Κάιλ είχε δίκιο. Ό,τι ανέφερε είχε γίνει πράξη με τον Άρτσερ, Άρτι για συντομία, ένα δευτεροετή τότε, τώρα τεταρτοετή, και το ξέραμε επειδή καμιά φορά, όταν δεν πηγαίναμε στο Της Γκλόρια αλλά σε ένα φαστφουντάδικο εδώ κοντά, όπου και δούλευε ο Άρτι, τρώγαμε μαζί του. Αυτός, λοιπόν, είχε αρρωστήσει άσχημα, πνευμονία είχε, αν θυμάμαι ορθά, την ημέρα του πάρτι της αδελφότητας στην αρχή της χρονιάς, και έτσι αδυνατούσε να παραβρεθεί. Έτσι, ουσιαστικά, ξεγράφτηκε από τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και μεταφέρθηκε υπογείως, αν και ήταν εκεί σε όλα τα εβδομαδιαία πάρτι προσπαθώντας να βελτιώσει την κοινωνική του θέση. Ήταν καλό παιδί, κρίμα που κανένας εκτός του αγοριού του δεν το έβλεπε.