Grace

Δεύτερο

"Είναι ανιψιά της Γκλόρια." Ο Σαμ μπήκε φουριόζος στο δωμάτιο βαρώντας πίσω του την πόρτα με δύναμη. Εκείνη συνάντησε τους μεντεσέδες με έναν γδούπο που με έκανε να μορφάσω. Ακόμα αντιμετώπιζα εκείνο το μικρό θεματάκι με τους δυνατούς και επαναλαμβανόμενους ήχους που κληρονόμησα από την πάντα ενοχλημένη μητέρα μου.

"Τι είναι;" Τα σφιγμένα χείλη του Ράικερ χαλάρωσαν ελαφρά δευτερόλεπτα προτού ανοίξουν διάπλατα –όσο του επέτρεπαν τα μαγουλά του τέλος πάντων. Έκπληκτος όπως ήταν, αστόχησε και ο αντίχειρας του προσγειώθηκε στο κουμπί Χ αντί του Α, στέλνοντας τον χαρακτήρα του πετούμενο στο κενό, προς ικανοποίηση δική μου και δυσαρέσκεια δική του.

"Πιστεύω μπορώ να πετάξω," τραγούδησα και μου πέταξε το χειριστήριο στο στήθος με ένα ένοχο χαμόγελο. Θα με είχε νικήσει αν ο Σαμ ερχόταν λίγα λεπτά αργότερα, όχι ότι ήταν και κάτι δύσκολο να καταφέρει κανείς. Από επιείκεια και μόνο θα με αποκαλέσω άχρηστο στα βιντεοπαιχνίδια. Ειλικρινά, δεν μπορούσα να παίξω τίποτα, έχανα ακόμα και στο Μπομπ Σφουγγαράκης: Η Ρομποτική Εκδίκηση Του Πλαγκτόν.

Ο Ράικερ θεώρησε συνετό να μην αγνοήσει το υπερβολικά χιουμοριστικό σχόλιο μου και μου έριξε μία αδύναμη καρπαζιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού, σπρώχνοντας έτσι όλο το άνω μισό του σώματος μου λίγα εκατοστά πιο μπροστά. Τον ήχο της σφαλιάρας που μου δόθηκε ακολούθησε σιωπή, την οποία έσπασε ο Κάιλ που επιτέλους αποφάσισε να κάνει ένα μικρό διάλειμμα προτού ξεκινήσει το βλέπει το επόμενο επεισόδιο της όποιας σειράς είχε αποφασίσει να αρχίσει να παρακολουθεί αυτή τη φορά.

"Αφού κανένας δεν ρωτάει, θα ρωτήσω εγώ. Πώς διάολο συνέβη αυτό;"

"Κοίταξε, είναι αρκετά απλό," απάντησε ο Σαμ και έπεσε με όλο του το βάρος στο κρεβάτι μου. Αυτό έτριξε, και για μια στιγμή νόμιζα θα υποχωρήσει και ο φίλος μου θα κατέληγε φαρδύς πλατύς πάνω σε σπασμένα ξύλα.

"Ο αδερφός της Γκλόρια έκανε φίκι φίκι;" Ρώτησα. "Ναι, την προσέχω όταν μιλάει," εξήγησα, βλέποντας τα απορημένα πρόσωπα των φίλων μου. "Αν προσέχατε και σεις, θα ξέρατε ότι είναι γερμανίδα και ο αδερφός της μένει εκεί." Η Γκλόρια μιλούσε συχνά για τον αδερφό της. Της έλειπε πολύ, η απόσταση που τους χώριζε ήταν τεράστια και λόγω ηλικίας δεν μπορούσε να τη διανύει συχνά. Εξάλλου, δεν είναι και λίγες οι ώρες που χρειάζονται για να φτάσει κανείς στη Γερμανία.