Sabay kaming nakatapos ng 2nd year sa bagong school na pinasukan ko.... nakita ko naman na ang effort niya para magaral kahit alam kong hirap na hirap na siyang magaral.... bakasyon na namin...
isang buwan ang lumipas....
"hayss.. namimiss ko na siya... bat kaya sometimes nalang siya napunta dito?" tanong ko sa sarili ko... at maya-maya pa ay dumating na siya
"oh loves..." sabay yakap ko sa kanya "miss na miss na kita.. bakit ba minsan mo nalang ako puntahan? ha? may iba ka na ba?" biglang pag tatanong ko sa kanya
"Loves naman... parang ilang araw lang ako nawala ee... ikaw lang mahal ko noh!! andito na nga ako ohh" sagot niya sa akin
"pasok ka Kevin" pagaaya ng mom ko
habang nasa sala kami...
"umm loves.. may gusto sana ako sabihin sayo ee" seryosong sabi niya sa akin
"aa-ano yun Loves?" pagtataka kong tanong sa kanya
"ummm.. kasi nung isang araw ko pa to gustong sabihin sayo to ee..." sagot niya sa akin
"a-ang a-alin Loves??" tanong ko sa kanya na may halong takot sa dibdib ko
"hindi ko kasi masabi sayo.. kasi alam kong masasaktan ka... pero kailangan kong sabihin sayo... Loves.. lilipat na kami ng bahay... kaya nga minsan na lang ako makapunta sayo kasi busy sa bahay... Loves sana.. kahit magkalayo tayo gusto ko sanang sabihin sayo na mahal na mahal kita" paiyak na pagkasabi niya sa akin at pagkasabi niya non ay biglang pumatak ang luha ko.. dahil.. parang naramdaman ko nanaman ang pagkawala ng dad ko.. at ngayon ay mauulit nanaman..
"I love you too Kevin..." sabay yakap sa kanya habang patuloy na ang pagpatak ng luha ko "ba-bakit nyo ba kailangan lumipat? maayos naman ang pagtira niyo dito aa?" tanong ko sa kanya
"Loves... kailangan kasi ng bagong job ni mama ee kulang na kasi kinikita ni papa sa abroad.. kaya ayun kailangan namin lumipat.... wala naman ako magawa... Loves stop crying... I love you" sagot niya sa akin habang pinapatahan niya ako
"kailan kayo babalik?" tanong ko muli sa kanya
"hindi ko pa alam.. pero wag ka mag alala Loves... susubukan kong pumunta parin dito paminsan minsan..." sagot niya sa akin..
"promise? andaya mo naman ee.. sabi mo ikaw ulit yung service ko sa pasukan tapos.. hindi na pala" sagot ko sa kanya
"Promise! try kong paminsan minsan maging service mo.. ngiti ka na Loves ko papangit ka niyan" nakangiti niyang sabi sa akin kaya ang peke nalang ako ng ngiti ko kahit gustong gusto ko parin umiyak...
at bago sila umalis..... nagkita kami sa play ground na madalas naming puntahan
"Loves, magiingat ka palagi ha? wag ka na tatakbo sa kalsada pag may nadaang sasakyan ha? mamimiss kita I Love You" sabi ni Kevin sa akin.. at hindi pa man ako nakakasagot sa sinabi niya bigla niya akong hinalikan sa Lips.. OMG un nag first kiss namin... naspeechless ako at ang tangi ko lang nasabi ay
" I-I Love You TOo Kevin.. mamimiss kita.. magiingat ka din lagi ha?" pagkasabi ko ay niyakap ko siya ng mahigpit..... iyon na ata ang last naming pagkikita bago siya umalis
makalipas ang ilang buwan ay 3rd year na kami minsan nalang kami magkita ni Kevin.... minsan magkatawagan kami sa phone.. minsan magkachat kami....
after 3 months.... biglang nagbago ang lahat simula ng mapabarkada siya doon.... tulad nga ng sinabi ko noon.. may pagkachildish siya... kaya ayun mabilis siyang mainfluence lalo na sa computer games.... kaya ayun... minsan nalang kami magkausap... siguro once a month lang kami magkita pag monthsarry na namin....
One time I open my account sa FB.. I saw his Status "DOTA dre?"
hayysss naadict na ata siya sa game na yun... ano bang game yun at palagi nalang ata yun ang ginagawa niya? hindi na siya nag paparamdam simula nung maadict siya sa game na yun.. hayyyyyy ni kahit missed call wala... kahit man lang period na text ... wala akong narereceive...
ang hirap pala pag Long Distance Relationship....
halos tuwing gabi... umiiyak ako.. dahil namimiss ko na siya pero bakit ganun? bakit parang sa kanya baliwala lang ???
tapos.. minsan na nga lang siya pumunta dito sa bahay pero bakit ganun? palagi siyang nagmamadaling umuwi... ee halos iilang oras palang kami magkasama.. hayyyy
bukas ay Valentines na.... mag 1 year na kami.... pero hindi parin siya nag paparamdam 1 month na halos...
kinabukasan..... pagkagising ko phone ko agad ang tinignan ko baka may message niya.. pero ayun nadisappoint ako kasi wala..... hayyy nagbago na siya.....
malungkot ako maghapon dahil.. hindi man lang niya naalala na monthsary namin ngayon... kinagabihan habang nakahiga ako sa kama.... tumunog ang phone ko... dali - dali ko namang sinagot yun....
"hello loves? Happy Monthsarry I Love you" sabi ni Kevin na parang inaantok na ang boses
"happy monthsarry din.. akala ko nakalimutan mo na ko... I love you too" sabi ko sa kanya na may halong pagtatampo
"sorry loves... hindi ako nakapunta.. may laban kasi kami kanina ng basketball ee.. sige loves pagod ako ee tulog na ako nyt I love you" sabi niya sa akin... hindi pa nga ako nakakapagsalita ay ibinaba na niya ang phone...
hayyy.. hindi man lang niya naalala na 1st anniversary namin ngayon.... nagbago na nga siya...
napaiyak ako sa sobrang sama ng loob ko at disappointed ako..... kasi akala ko isusurprise niya ako kaso wala....
miss na miss ko na siya..
at ngayon nararamdaman ko nanaman yung sakit na nararamdadman ko nuong iniwan kami ng dad ko...
bakit ba kasi ganun siya? hindi na siya katulad nung dati......... hindi na niya ako naalala... bakit ba sobrang sakit? ee isang taon palang naman kami.....
kaya ko pa ba???
mahal na mahal ko si Kevin.. pero paano kung hindi na niya pala ako mahal.... at nakahanap na siya ng iba?
ganito ba talaga pag nag mamahal ka ng totoo? ikaw pa ang mas nasasaktan...
pero bakit ganun? kahit na alam kong nasasaktan na niya ako... mahal ko parin siya
iniisip niya pa kaya ako?? hayyyy bakit ba ganun ang mga lalaki... basta basta nalang sila lumalayo???
hindi ba nila alam na may pakiramdam din naman ako? kaming mga babae.... hayyyyyyy
hindi ko alam kung kaya ko pa... pero ang alam ko lang mahal na mahal ko si KEVIN.....
