Sleeping at last || FrUK AU

Tear us apart

Dym papierosa podrażnił nozdrza, które drgnęły niespokojnie. Francis rozchylił ciężkie powieki i z lekkim pomrukiem odwrócił głowę w bok, skąd doleciał go zapach. Kącik jego ust uniósł się w uśmiechu.

- Od kiedy ty palisz? - zapytał schrypniętym od snu głosem.

Leżący na brzuchu obok niego Arthur poprawił się na łokciach i wyciągnął z ust papierosa.

- Sprawdzam tylko teorię, że nic tak dobrze nie smakuje po seksie jak fajka - odpowiedział, wpatrując się w ulatujący dym.

- I jak wrażenia?

- Nadal obrzydliwe.

Zaciągnął się głęboko. Francis przez chwilę spodziewał się, że zakrztusi się dymem, ale nie - Arthur palił z wprawą nałogowca.

- Nieźle ci idzie jak na kogoś, kto nie pali - skomentował. Przekręcił się na bok, głowę opierając na ręku. - Jesteś pewien, że nie jesteś jakimś kryptopalaczem?

Arthur w końcu spojrzał na niego, powoli wypuszczając z ust dym.

- To, że teraz nie palę, nie znaczy od razu, że nigdy tego nie robiłem. Nieszczególnie mi smakuje, ale rozumiem, dlaczego inni tak bardzo to lubią. - Delikatnie przycisnął papierosa do warg. - Pomijając wstrętny smak, miło jest mieć czymś zajęte usta.

- Chętnie zaproponuję parę innych rzeczy, którymi mógłbyś je zająć.

Roześmiał się na widok zdegustowanej miny Arthura. Zaraz jednak przestało mu być do śmiechu, gdy Arthur zmrużył oczy i wycelował w niego papierosa, jakby chciał go przypalić. Francis odsunął się gwałtownie i z krótkim okrzykiem niemal zleciał z wąskiego łóżka. Jego nogi grzmotnęły o podłogę, ale w ostatniej chwili chwycił ręką za wezgłowie, ratując się przed upadkiem.

- Nie dość, że kryptopalacz, to jeszcze kryptomorderca! - zawołał Francis z udawanym oburzeniem, podciągając się z powrotem na łóżko. Arthur parsknął rozbawiony, błyskając w uśmiechu zębami. Francis zamrugał na ten widok.

- Rzadko się śmiejesz - bardziej stwierdził, niż zapytał.

- Nieprawda. Nie rób ze mnie jakiegoś ponuraka.

- Mam na myśli taki szczery, wesoły śmiech. Ty częściej tylko się złośliwie podśmiechujesz albo krzywisz w półuśmiechu. Przynajmniej przy mnie.

- Widać twoje towarzystwo mnie nie bawi - skwitował Arthur, wzruszając ramionami. Przesunął się na brzeg łóżka i wychylił, by zdusić papierosa w leżącej na podłodze popielniczce.

Wygląd jego nagich pleców, zmysłowo wygiętych, sprawił, że na twarz Francisa wypłynął leniwy uśmiech. Wyciągnął dłoń i dotknął bladej skóry, pokrytej pieprzykami i piegami. Przesunął rękę w górę, gładząc krzywizny kręgosłupa i ostre wzniesienia łopatek. Arthur odwrócił do niego głowę, posyłając mu długie spojrzenie.

- Dajesz mi do zrozumienia, że się przy mnie nudzisz? - zapytał Francis, dotykając jego karku. Usta Arthura wykrzywiły się w znanym, kpiącym uśmiechu, a brwi uniosły się lekko. Francis również się uśmiechnął i przysunął do jego ust, mrucząc cicho. - Więc chyba muszę się bardziej postarać.

Pocałował go mocno, obejmując dłonią tył jego głowy. Pozycja była niewygodna, przekręcił się więc na plecy, przyciągając Arthura do siebie za ramiona.