CTLS: The Unwanted Marriage [ON-GOING]

Chapter 7: The Proposal part.1

Chapter 7: The Proposal part.1

---------------------

A.N./  Sorry sobrang late ng UD , sobrang busy eh. May pasok kaya ako xD. Anyways, eto na kaya no message na ‘Ate, UD naman po ng TUM’. Pero kahit gan’on, thank you for reading this story ;D kampaii!!

Nadine’s picture on the side ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->>>>>>

 (c) Nadine Lustre FP

-------------------------

Alas singko pa lamang ng hapon ay umuwi na si Nadine sa bahay, ‘yon kasi ang bilin ng kaniyang ama. Nang siya’y maka-uwi ay nagtaka siya ng maabutan ang mga kasambahay na nag-aayos sa bahay.

“Aling Simang, ano pong meron?” tanong niya sa matandang katulong.

“Ah, ma’am, hindi rin po namin alam. Basta ang bilin ni sir ay mag-ayos kami dito at ang dami rin nga pong pinaluto ni sir, eh. May bisita po yata mamaya.”

“Ah, salamat po. Nasaan po si papa?”

“Nasa library po siguro.”

“Salamat po uli.”

Tinungo niya ang library para makausap ang kaniyang ama.

*tok *tok

Pagka-katok ay pumasok na siya sa loob.

“Pa?”

“Nadine!”

“Pa, anong mayroon at pinaghanda niyo ang mga kasambahay?”

“Pupunta rito mamaya sila Mr.Melendez.”

“Ha? Anong gagawin nila rito?”

“Mamamanhikan.”

“Ba’t hindi niyo sinabi sa’kin ang tungkol dito!”

“Hindi ko sinabi ‘coz I know how stubborn you are, Nadine.”

“Pa, tanggap ko naman na ipapakasal niyo ‘ko sa anak niya, wala naman akong magagawa di’ba?”

“Anak, sana’y h’wag kang magalit sa’kin. Talagang gipit na gipit lang talaga tayo kaya ko nagawa ‘to at hindi ko makakayang mawala sa atin ang hotel na ipinundar namin ng iyong ina. Sana maintindihan mo’ko.”

“I understand you, dad.”

“Thank you, Nadine.”

“Wala ‘yon, papa. Alam ko namang para sa’kin din ang lahat ng ito.”

“Osige na. Mag-ayos ka na ng sarili mo.”

“Hindi na ‘yan kailangan, papa. Maganda na’ko.”

Natawa ang kan’yang ama.

“Manang mana ka nga sa iyong ina.”

“Syempre naman. Osige po, pa, aalis na’ko.”

“See you later, dear.”