Pociąg Życia

1.

Czarne ślady długopisu trzymanego przez drobną brunetkę o zielonych oczach wędrowały po kartce dając upust jej emocjom. Towarzyszący jej od początku grymas na twarzy powoli przeistaczał się w coś na kształt uśmiechu. Kąciki ust leciutko przesunęły się na górną część jej buzi. W uszach miała słuchawki, byłam w stanie niemalże usłyszeć kojącą melodyjkę. Rzadko zdarza się, że mam możliwość posłuchać jakiejkolwiek muzyki. Jeśli już to i tak jestem zdana na ich gust, biibliotekę utworów.
A z resztą, nawet jeśli mogłabym to i tak nie byłabym w stanie zpamiętać tych wszystkich dzisiejszych zespołów ani gatunków.

Mam słabą pamięć.
Mam ją i wrażenie pustki.
Czuję, że o czymś zapomniałam.
Nie wiem o czym zapomniałam.
Choć wielu rzeczy nie wiem.
To wiem, że o tej nie wiem najwięcej.

Próbując sobie coś przypomnieć widzę tylko pozamazane twarze, rozmywające się jak krople deszczu w kałuży. Wydarzenia łączące się w niespójną całość.
Nie chcę więcej próbować zapamiętać.
Obawiam się, że wiedza zaboli mnie bardziej niż niewiedza. Ukłuje mnie jak igła wbijana setki razy w lekki materiał, próbująca zszyć rozprutą koszulę. Naprawić wyrządzone szkody.
Przyszłością próbujemy zreperować przeszłość, zatuszować swoje porażki i błędy. Mimo tego, że zdajemy sobie sprawę z tego, że zaboli.

Oj tak, przeszłość potrafi ukłuć.
Jak ta srebrna igiełka lekko wbijana w nasze serca pełne wspomnień.
Szkoda, że ja nie wiem co zrobiłam źle w swoim życiu i jak bardzo złym człowiekiem byłam, skoro teraz tkwie między tymi przeklętymi wagonami, przedziałami patrząc na ludzi i ich oceniając.
Cóż innego mam począć? To jedyna rzecz do roboty tutaj.
Samotnie trwam przyglądając się coraz to innym, nowym twarzom, nie wiedząc czym mam się zająć w tym moim nudnym życiu.
Zaraz, życiu? Nie, nie. To zdecydowanie zbyt mocne słowo. Życiem tego nazwać nie można.
Życie po życiu? Też nie wygląda.

Myślę, że to kara.
Kara za coś, czego nawet nie pamiętam.
Gdyby tylko dane było mi poznać przeszłość, o ile jakąś miałam, i spróbować ją naprawić..

Jak ta igła, wbijająca się setki razy w cieńki materiał, próbująca zatuszować rozdarcie.