Alexis:Geen Weg Terug

hoofdstuk 2

Perspectief Alexis

Ik hoorde een luide gil ongeveer een 10 minuten na Camille boven was.Maar wacht eens,dat was mevrouw Sailor!Op dat moment zag ik kleuren in het donker dit waren zeemeerminnen.Ik zag alle sirenes vetrekken.Maar er kwam in sirene binnen.Ze was niet als al de andere.

'Geen zorgen,ik doe je niets.De zeemeerminnen zijn de andere aan het afleiden.Volg mij.'

Ze deed de deur open waardoor ik buiten kon.We zwommen door wat gangen tot buiten Sirenestad en dus ook de barrière.Ik was nu niet meer veilig.

We waren buiten de stad.Zo een 10 minuten.Daar stonden 4 zeemeerminnen te wachten.

'Bedankt Sirena!Wij helpen haar verder.'

Sirena knikte en keerde terug naar de stad.

'Ik ben Merida en dit zijn Pearl, Gizelle en Star.En geen zorgen,je hoeft je niet voor te stellen.Poseidon is de zeegod dus dan weten we ook wie jij bent.'

Merida had blauw haar, blauwe staart en topje en blauwe ogen.Pearl had roze haren en ogen maar een paarse staart met topje.Gizelle had paars haar,groene ogen en een roze staart met topje.En als laatste Star had wit haar, blauwe ogen en blauwe staart en een wit topje.Ze waren ongeveer zelfde lengte als mij en ook hun huidskleur was het zelfde.Merida begon te praten.

'Wij hebben de taak gekregen om je naar uw ouders te brengen.Natuurlijk kunnen we niet naar Olympus en bovendien moet je nog een stuk over land doen.We kunnen eigenlijk mee maar op land zijn onze krachten en zintuigen naar gevaar zwakker.Dus er zijn nog wezens ingeroepen.We kunnen je helaas niet zeggen welke.'

'Het komt wel goed met mij alleen op het land.Ik heb al een keer een paar dagen alleen op land geleeft.'

De zeemeerminnen knikten en deden teken om te volgen.Dus dat deed ik maar.We zwommen naast rotsen,tussen zeewier en ook door groepen dolfijnen.Uiteindelijk kwamen we bij een paar rotsen.Ze deden teken dat ik naar beneden moest gaan.Huh,waarom moet ik naar beneden komen?Ik draaide mijn hoofd en er kwam een enorme haai op mij afzwemmen.Oh,sh*t!

Ik zwom heel snel,ik keek achter mij.Nog steeds?Word dat beest nooit moe?Ik bedoel,ik ging 500 km per uur.
Hoe kan zo een beest van minstens 5 ton zo snel zwemmen en het volhouden?!Ik moest snel iets doen,dus ik maakte me onzichtbaar terwijl ik naar beneden dook.Ik keek en de haai zag me niet meer en zwom terug naar de andere zeemeerminnen.
Toen verschenen ze vlak achter mij.Ik schrok wel even.Ik zag ze overal heen kijken.Natuurlijk ik was nog onzichtbaar.Ik maakte me weer zichtbaar.Ze schrokken.Ik moest keihard lachen.En zij keken van 'Bitch,please!'.Het was wel grappig.
Ik zei wel niet dat ik ook van hen schrok toen ze opeens achter me stonden.

Iets anders trok mijn aandacht.

'Meiden,daar zijn twee sirenes achter jullie.'

Ze keken voorzichtig om.En ik had gelijk.

'Alexis,zwemmen!'

Zei ze op fluistertoon.Dus we zwommen.Die sirenes zijn minder snel als wij dus wij hadden voordeel.
We keken achter ons en we waren ze kwijt gelukkig.

'Wat verder ligt Pearlisland,mijn thuis.Daar kunnen we rusten.'

We zwommen er naartoe.
Natuurlijk had niemand van ons zin om een hotel te betalen dus gingen we naar het huis van Pearl.Toen we binnen kwamen rook het heel goed.
Het rook naar sushi.We kwamen de keuken binnen waar Pearl's ouders waren.Ze leek precies op hen.

'Van de lange reis zullen jullie vast honger hebben?Hier is sushi met zalm en tonijn.'

Haar moeder klonk best aardig.
Maar ik zag iets raars aan haar.Ze had zwart haar,donkere ogen,haar topje en staart waren aan elkaar vast en zwart.Ze keek naar mij.

'Ik ben 4 jaar voor de geboorte van Pearl overgegaan van sirene naar zeemeermin.Als dat hetgeen is waar je naar kijkt.'

Zei ze met een lach.Ik knikte en glimlachte terug.We gingen aan tafel.

De sushi was heerlijk.We namen al een voorraad mee voor morgen en gingen vroeg naar bed.

Ik werd wakker van een gestommel in de gang.5 minuten later in de kamer.
Dus ik opende mijn ogen.