hoofdstuk 4

0 0 0
                                    

'Geen zorgen.Ik ben Merdia.Mijn broer en ik moeten jou helpen bij je missie.'

Missie?Ik ging toch naar huis?

'Voor alle duidelijkheid je gaat niet naar huis.Je moet je vriendinnen redden. Hebben die zeemeerminnen je niets verteld?Het zou me niet verbazen.'

Ik schudde mijn hoofd.

'Wat bedoel je met dat het je niet verbaasd?'

'Die zeemeerminnen zijn soms te dom om belangrijke taken te onthouden.'

We bleven nog even zitten.Ik bestelde een warme chocolademelk met marshmallows en zij een latte macchiato.
Toen dat het op was gingen we terug naar buiten. Ondertussen was het avond.Ik heb veel te lang naar Hermes zitten zoeken.
We volgde de kaart.Ik hoorde opeens een geruis achter ons.

'Shhtt,ik hoor iets!'

Zei ik fluisterend.We draaide stil om en achter ons stond een klein meisje.

'Hey, meisje.Wat doe je zo alleen op straat?'

Zei Merdia.Ik zag het meisje een soort van kwaadaardige lach vertonen.

'Merdia,dat is geen mens!'

Ik zag de ogen van het meisje ronddraaien,haar huid verdween,ze kreeg allemaal tentakels of soort van.
Nu zag ik het en riep:

'Dat is een demoon!'

De demoon wou aanvallen maar met het moment dat ze sprong,sprong er bruin,harig beest en greep de demoon weg. Het was een weerwolf. Merdia trok aan mijn arm en rende weg,dus ik ook.Ik keek nog achterom en het was dus een weerwolf.We rende verder en de weerwolf rende ook weg.

Iets verder keek ik op de kaart en we zaten totaal verkeerd.Ik herinnerde mij deze plek.

Flashback 5 jaar geleden

'Come children.This way!'

Riep Mevrouw Jones.Ik zag Jade naar beneden en bang kijken. Wat is zo eng aan deze plek.Er staan prachtige bomen en bloemen,een mooie fontein.Maar wat is dat? Allemaal paars slijm.De leerkrachten beginnen te veranderen in monsters!Ze aten één voor één sommige op. Alleen Jade, Camille en ik blijven over.We zitten bang tegen een muur.Opeens komen de ouders van Jade uit de grond.Ze doen iets met hun handen en bijna alle monsters zijn verdwenen. Alleen Mevrouw Jones rent weg.Jade komt voor Camille en mij staan en zegt:'Het spijt me maar ik moet dit doen.'Haar ogen lichtte paars op en ik werd wakker in mijn bed.Ik stond op,ging naar beneden,ontbeet,deed mijn kleren aan,poetste mijn tanden,pakte mijn tas en ging naar buiten. Aangekomen op school is er een toespraak van mevrouw Jones.

'Pupils,yesterday teachers and pupils died in a accident with the bus.'

Ze kijkt kwaad naar Jade, Camille en mij.

Einde flashback

'Merdia,we zitten in het terrein van de weerwolven!'

We keken naar elkaar en schrokken beide.Er was gegrom achter ons.We draaide stil om en achter ons stond een weerwolf. Toen verschenen er meer.Er kwam een weerwolf op en rots staan en riep:

'Waarom zijn jullie deze kant opgerend?!'

Het was de weerwolf van net.
Merdia pakte me beet en trok me omhoog.Ik zag de weerwolven springen naar boven.Ik vloog.Ik keek naar boven en Merdia was verandert in een draak.Ik zag en ik hoorde en zag de weerwolven weg gaan.Ik slingerde mezelf op de rug van Merdia.Ik nam mijn kaart nu gaan we wel de goede kant op.

Alexis:Geen Weg TerugWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu