Bağımlılığın Aşkı

Aydınlık İçin

Gene yağmurlu bir akşamdı. İnsanlık karanlık ve acımasız bir güne daha son vermişti. Ta ki ben çöp atmaya çıkana kadar – kendi hayatım adına konuşuyorum her kes üstüne alınmasın- Ben çıkınca yağmur birden bastırmış, ardı ardına şimşekler çakıyordu. Çöpü attım, arkamı döndüğümle ona çarpmam bir olmuştu. Bu o, aman Allah'ım bu o çocuktu, deliler gibi aklımdan çıkartamadığım çocuktu. Tam olarak şu an karşımda, gözleri gözlerimde, boyu boyumda aramızda sadece birkaç santimetre var. Ama bir insan bbu kadar mı tatlı bu kadar mı yakışıklı olur ya... Ama burada ne işi vardı ki? Belki de bu karanlık, yağmurlu günlerime o aydınlık getirecekti. -Aman Dilara abartma sana sende kendi ailen bile seni sevmezken bu mu- dedi iç sesim. Haklıydı da kahretsin ki haklı.

Ben kendimden geçmişim, sırılsıklam olmuşum. Çocuğun beni sarsmasıyla irkildim. İlk defa bana dokunmuştu. -Evet Dilara bu ilk ve sondu – dedi. Gene o şom ağzını açmıştı işte..

Noluyor bana be harbiden kendine gel Dilara. Unutma sen Dilara KORKMAZ' sın. Her zaman çevren tarafından kötü bilinen kızsın kız erkek fark etmiyor senin için hep kavgacıydın. Aslında içini kimse bilmiyor ama mecbursun buna kendini her zaman kötü kız rolüyle gösterdin ki una devam da edeceksin...

"Ne var be ne istiyorsun?" diye çıkıştım çocuğa ahh hiç kızılacak bir insan mı?

"Dalıp gittin de onun için, kendine gel diye sonra hastalanırsın, üşütürsün." Dedi.

Öyle deyince insan ister istemez şok oluyor – haklısın Dilara bu sefer doğru bir laf ettin- diyen iç sesimle gurur duyup şaşırmaya devam ettim. O bana nasıl bu kadar sessiz, sakin davranırdı. Başkası olsa çoktan karşılık verirdi bağırır çağırır, küfreder hatta vurabilirdi bile. Sonra ikimizde birbirimize girerdik. Kim istemez ki bu çocuğa insan gibi konuşup teşekkür etmek -Dilaraaa kendine gel – diyen iç sesim bana kendimi hatırlattı. Aslında olmayan kendim. Bende istiyorum gülebilmeyi, mutlu olmayı hatta aşık olmayı ama benim huyum, suyum, şeklim, şemailim böyle değildi. Olamaz da ! O kötü kız rolüne devam etmem lazım. Lazımdı. Çünkü ben insanlara ne zaman iyi niyetle yaklaştıysam onlar kat ve kat daha ağır darbeler verdiler bana. İşte sırf bu yüzden iyi bir kız olamam...

"Sanane benim hastalığımdan. Hasta olursam olurum seni mi dertliyor." Diye bağırdım çocuğa. Sonra istemsiz -istemli- hayır iç ses bu sefer değil istemsizce koluna çarpıp evin kapısından hızla içeri girdim ve kapıyı kapattım. – Çarptın sanki Dilara ayrıca istemli çarptın koluna- Aman be iç sesim ne meraklısın sende böyle işlere? Evet istemli çarptım koluna oldu mu. Evet çarpmış olabilirim kapıyı ne var bunda yani? İç sesimle tartışırken çoktan odama girmiştim. Donmuş ve sırılsıklam olmuş kıyafetlerimi değiştirirken ağlamaya başlamıştım. Bunlar olup biterken Buketler kapıyı çalmak yerine yumrukluyorlardı. Üstümü değiştirdikten sonra müsait olmadığımı ve sonra yanlarına gideceğim gibi bin bir türlü yalan söylemiştim. Gözlerimden akan yaşlarla birlikte telefonumda kulaklıklarla yatağa uzandığımı fark ettim. Gözlerimi kapatsam o açsam beynimde görüntüsü. İç ses konuş şimdi ben neden ağlıyorum? İç sesim neredesin? Sende mi, sen de mi yalnız bir başıma bıraktın beni. Sizde haklısınız ailem, arkadaşlarım, iç sesim, kendim bile beni sevmezken, her gün birden fazla sigara paketi bitirirken, façalı olan kollarım, morarmış göz altları, alınan uyuşturucular, içkiler varken ben nasıl olurda , nasıl olurda onu karanlığıma çekerim. Siyah ve beyazı değiştiremeyiz. Siyah beyaza değdiği saniye beyazdan eser kalmaz, işte sırf bu yüzden onu ben kendi karanlığımda kirletemem değil mi ? Hem çok saçma ben keş bi kızım evet Dilara KORKMAZ ' ım. Olmaz asla o Dilara KORKMAZ gibi bir kızı sevemez ve Dilara ne aşık olabilir ne de mutlu olabilir. Hem beni haplardan, uyuşturuculardan, içkilerden, paketlerden başka anlayan kimse yoktu. Ama ne olursa olsun ben merak etmiştim onu. İstediğimi de alırım. Yarın sabah her şeyi öğrenirim...