GhostHead

•5•

Ze wrijft over haar armen. Het is ijskoud in huis. En doodstil. Geen geluid te horen behalve het getik.     June pakt de zaklantaarn die ze bij haar heeft en klikt hem aan. June kan haar eigen adem horen en zien. Langzaam loopt ze naar de trap toe. Het lijkt wel als of haar stappen geen geluid maken. En het lijkt wel alsof je alleen het getik hoort en de adem van June. Ze loopt geruis loos de trap af. Het is pikkedonker. June sluipt heel langzaam stap voor stap over de trap. Ze komt in de gang. Heel voorzichtig loopt ze naar de tussendeur. Ze doet de deur open. Het getik wordt harder. June kijkt door de woonkamer. "Troy?" "Waar ben je?" Er is geen spoor te zien van de hond. June voelde zich bezorgt maar op een of andere manier trok het getik haar meer aan dan te gaan zoeken naar Troy. Ze loopt door naar waar het getik vandaan komt. Ze loopt door naar de muur, het getik is daar ergens in de buurt. Ze loopt naar de grote spiegel die er hangt. Heel hard klinkt het getik nu in haar oren. In de spiegel zit en ster. En het getik gaat steeds sneller. "Hallo?" "Wie maakt dat geluid..,uid....,uid?" June schrikt en doet een stap naar achter haar stem weergalmt als of ze in een tunnel staat. Ze kijkt om haar heen. "Hoe...oe...oe?" Verward kijkt June naar de spiegel, waar het getik duidelijk vandaan komt. "Heeft dit iets te maken met de geesten....geesten...eesten" June mompelt wat in haar zelf en kijkt naar de vloer. Dan kijkt ze weer naar de spiegel. June schrikt en probeert te gillen maar er komt geen geluid uit haar keel. Ze kijkt paniekerig en verward uit haar ogen. Voor haar in de spiegel staat de geest uit haar dromen namelijk. Snel kijkt June om, maar achter haar staat de geest niet. Alleen in de spiegel wel. Ze staart June met twee zwarte gaten waar haar ogen ooit hadden gezeten aan. "Wat wil je van me...e....e?" De geest opent haar mond maar zegt niets. "Waarom val je me lastig....ig....ig?" Het blijft stil. "Wat heb je met Troy gedaan...aan.....aan!" In June haar ogen staan tranen van woede, verdriet en angst. "En waarom zeg je niets..iets..iets!!" De geest geeft geen antwoord, maar ze loopt naar de spiegel en legt haar hand op het glas. June zegt niets maar loopt iets dichter bij naar de spiegel. De geest legt haar andere hand er op en zweeft dichterbij. Dan doet ze haar hoofd door heg glas en zweeft ze er langzaam door heen. June ren niet of loopt niet weg, maar ze blijft verstijfd staan op haar plek. Heel sloom zweeft de geest naar haar toe en stopt vlak voor haar, zo blijven ze even staan tot dat de geest traag haar handen naar het hoofd van June brengt. Ze legt haar handen neer, ze voelen koud en ijzig. June kijkt bang maar doet niks. Dan uit het niets komt er iets June's hoofd binnen en ze krijgt een beeld voor haar ogen.

June ziet haar zelf in een wieg liggen, ze is maar éen jaar oud. Achter in de kamer zweeft de geest. Ze zweeft naar June toe een glimlacht lichtjes. De baby kijkt haar onbegrijpend aan. De geest zweeft naar boven en doet een pirouette in de lucht. De baby giechelt en ze steekt haar kleine mollige handjes uit. De dame zweeft naar haar toe en steekt ook haar hand uit. De baby probeert haar hand te pakken, maar ze gaat dwars door haar hand heen. De éen jaar oude June schrikt en begint dan te huilen. De geest deinst terug en kijkt geschrokken. Dan hoort ze haar ouders naar boven komen en ze verdwijnt in paniek.

Het beeld vervaagt en June krijgt een ander plaatje te zien.

Nu is June 5 jaar, en ze zit op bed in haar oude kamer. "Kom terug....kom teruuuug." Mompelt het meisje met haar ogen stevig dicht geknepen en haar vuisten dicht geknepen. "Kom nou even teru-ug!" Kleine June blijft een minuut lang hopend op bed zitten. Dan uit het niets verschijnt de geest weer met een kleine "plop". Het meisje van 5 jaar doet haar ogen open, en kijkt blij. "Jeeeh!" "Je bent er!"
Ze springt van het bed en loopt naar haar toe. "Kom ik ga je mijn spullen laten zien." Ze huppelt naar haar kleine kast en haalt er wat poppen uit en laat ze zien. "Kijk dit is Lisa en dit is Cloë." Ze wijst op een paar poppen.
De geest zweeft wat naast haar en glimlacht een beetje. "O, ik heb nog iets kijk ik heb een tekening gemaakt!" Enthousiast liet ze een tekening zien waar een meisje op getekend was en een poppetje dag bijna niet te zien was. "Dat zijn wij!" De geest liet een kleine glimlach zien toen ze dat zei.
"Ik weet nog wat leuks!" "Laten we verstoppertje doen!" "Jij begint!"
De geest bleef in de lucht zweven, maar ze deed haar handen niet voor de lege gaten waar eigenlijk haar ogen hoorde te zitten. Het meisje verstopte zich achter haar gordijn. Na tien seconden ging de geest zoeken. Ze deed alsof ze June niet zag en liep weg van het gordijn. Wat later ging ze als nog heen. Toen sprong June uit het niets achter het gordijn vandaan, en de geest deed alsof ze schrok. Kleine June giechelde.

Het beeld vervaagt weer en voor June haar ogen wordt het zwart. En dat blijft het.

___________________________
Dat was het weer. Dit hoofdstuk was dus een droom van me en dat bracht me op het idee om dit boek te gaan schrijven, en het is erg leuk om te doen! Ik hoop dat de mensen die het lezen het ook leuk vinden. Ik zal zo snel mogelijk weer een niet hoofdstuk proberen te schrijven!
Dat was het.
Ok
Doei.