A trip to Barcelona

Το αεροδρόμιο και τα ατυχήματα

Μόλις ξύπνησα - αρκετά καθυστερημένα θα έλεγα - επικράτησε πανικός στο σπίτι . Την στιγμή μου είδα την ώρα που έδειχνε το ξυπνητήρι που είχα τοποθετήσει εκεί με σκοπό να με ξυπνήσει ( κάτι που προφανώς δεν έγινε ) έπαθα ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο αφού με κατέκλυσε το άγχος πιστεύοντας πως θα χάσω την πτήση . Πετάχτηκα από το κρεβάτι αφήνοντάς το σε κακά χάλια και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα ως κοιμησμένος ακόμα άνθρωπος να ξυπνήσω έναν από τους γονείς μου να με πάει στο αεροδρόμιο όπου και θα συνατντούσα την Δώρα . Η πιο σοφή επιλογή που θα μπορούσα να κάνω ήταν να επιλέξω να ξυπνήσω τον μπαμπά μου ο οποίος θα ετοιμαζόταν πιο γρήγορα και ήταν και πιο γρήγορος οδηγος - χωρίς παρεξήγγηση - . Έτσι και έκανα και όπως είχα υπολογίσει με πρόχειρους υπολογισμούς την ώρα που ντυνόμουν θα φτάναμε στο αεροδρόμιο σε μισή ώρα . Πράγματι αν και δεν μας πήρε πολύ χρόνο να φύγουμε από το σπίτι η κίνηση ήταν αυξημένη στον δρόμο μα παρόλα αυτά έπεσα διάνα στους υπολογισμούς μου . Σε κάτι περισσότερο από μισή ώρα είχαμε φτάσει δίχως άγχος στο αεροδρόμιο . Αποχαιρέτισα τον μπαμπά μου και προχώρησα προς τον έλεγχο εισητηρίων όπου και θα περίμενα να έρθει η Δώρα , έτσι τουλάχιστον είχαμε συννενοηθεί .  .  Η ώρα περνούσε και επειδή δεν ήταν  και το πιο εύκολο πράγμα για εμένα να περιμένω την φίλη μου όρθια πήγα στην καφετέρια που βρισκόταν κοντά στην είσοδο για να πάρω ένα καφέ  . Η ουρά για το ταμείο ήταν μεγάλη και έτσι μέχρι να έρθει η σειρά μου έβγαλα το κινητό μου και έστειλα μύνημα στην Δώρα λέγοντάς της πού είμαι έτσι ώστε να μην με ψάξει . Μετά από λίγα λεπτά έφτασε επιτέλους η σειρά μου . Τελικά πήρα 2 καφέδες σε περίπτωση που ήθελε και η Δώρα ούτως ή άλλως καμία από εμάς δεν είχε κάποια ειδική προτίμιση στους καφέδες και για αυτό πήρα 2 φρέντο εσπρέσσο . Όμως για κακή μου τύχη με τους 2 καφέδες στα χέρια , τη τσάντα και τη βαλίτσα μου δεν μπόρεσα να διατηρήσω την ισορροπία μου περνώντας μέσα από το πλήθος του κόσμου που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο αναμονής . Έτσι μετά από αμέτρητες επιτυχημένες προσπάθειές μου να αποφύγω τους ανθρώπου που βρίσκονταν στο δρόμο μου ήρθε και η αποτυχία . Μέσα σε μια στιγμή ένιωσα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου καθώς έπεσα πάνω σε κάποιον , καταλήγοντας να χύνω τον ένα από τους καφέδες στο πάτωμα και λερώνοντας ταυτόχρονα εκείνον με τον οποίο συγκρούσθηκα. Κοιτώντας τη ζημιά που ουσιαστικά εγώ έκανα σήκωσα τα μάτια μου από το πάτωμα και αντίκρυσα ένα γεροδεμένο νεαρό γύρω στα είκοσι να κοιτά με εκνευρισμό το λερωμένο του μπλουζάκι . Χωρίς καμία αμφιβολία ήταν ελκυστικός . Ήταν αρκετά ψηλότερος από εμένα , μελαχρινός  με μαύρα μαλλιά που ήταν επιμελώς ατημέλητα και όμορφα σκούρα καστανά μάτια που λαμπύριζαν κάτω από το φως του ήλιου που έμπαινε από τα τεράστια παρπαθυρα του αεροδρομίου . Όμως τη δεδομένη στιγμή το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν με ποιον τρόπο θα μπορούσα να επανορθώσω σε εκείνον που τώρα στεκόταν μπροστά μου έχοντας μια απερίγραπτη έκφραση στο πρόσωπό του . Κατ ' ευθείαν άρχισα να απολογούμαι για όσα του έκανα μα εκείνος στεκόταν και με κοίταζε δίχως να αντιδρά . Συνέχισα ακάθεκτη λέγοντάς του πόσο λύπόμουν για το ατύχημα . Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η φωνή μιας κοπέλας που φώναζε κάποιον επισκίασε την δική μου με αποτέλεσμα να γυρίσω να κοιτάξω προς το μέρος από όπου ερχόταν η φωνή της . Περιέργως το ίδιο έκανε και ο άγνωστος απέναντί μου και σε χρόνο δευτερολέπτων η κοπέλα είχε πέσει στην αγγαλιά του και τον φιλούσε . Και έγώ είχα μείνει εκεί και παρατηρούσα τη σκηνή που εξελισσόταν μπροστά μου . Μόλις τελείωσαν τις χαιρετούρες η κοπέλα παρατήρησε την παρουσία μου . Έτσι και εγώ της εξήγησα τι ακριβώς είχε συμβεί . Τελικά η κοπέλα ήταν ελληνίδα και ο νεαρός στον οποίο έχυσα τον καφέ ήταν Ισπανός για αυτό τον λόγο άλλωστε και δεν καταλάβενε τίποτα από όσα του έλεγα . Όταν πια λύθηκε η παραξήγηση μου ευχήθηκαν και οι δύο - σε διαφορετικές γλώσσες - να έχω ένα καλό ταξίδι λέγοντάς μου πως ότι έγινε ήταν απλά ένα ατύχημα , τίποτα σοβαρό και ότι δεν θα έπρεπε να ανυσηχώ για τίποτα . 

Ύστερα από την μικρή μου περιπέτεια με  γέννημα θρέμμα της Ισπανίας το μόνο που ελπίζω είναι το ταξίδι μας να μην αποβεί τόσο καταστρεπτικό  . . . . .