FOREVER IS A LIE (ON GOING SERIES)

Chapter 1: Pasukan na naman

Hi. Ako si Pauline Nerisse Dantes. My friends call me, PANDA. Hindi dahil di pantay pantay ang kulay ko at di rin dahil sa malaki ang eyebags ko, nasa pangalan ko kasi siya. Wait, icapitalized ko lang. PAuline Nerisse DAntes. YEHEY, gets niya na. AYIIIIEEEE! XD

 

 

Ako ay madaldal pero kaya ko rin namang magseryoso. Di naman ako ganoon kaganda pero masasabi ko na lang na malakas ang appeal ko? HAHAHA mahangin. Ang laki ng mata ko. o_____o Masasabi ko rin naman na matalino ako kaso tamad lang. Matakaw ako pero never tumaba. Yung height ko? 5’0. :( OWWWWW, SAD! Mabait, masayahin at palakaibigan naman ako. :D

~~~~~

*5:00 am*

Nagising ako. At kasabay non ay nag-ingay yung alarm clock! Nakakabingi ><

“Ma, may pagkain na ba diyan?”

“Oo nak, tara na dito. Gising na ba kuya mo?”

“Ay salamat. Gutom na ako. Di ata ako nagising sa ingay ng alarm eh. Sa gutom ata ako nagising. Ahh, di pa gising si kuya at wala akong balak gisingin yan.”

“Hahaha. Sige, maya-maya ko na lang gigisingin yang kuya mo. Bilisan mo! Pagkatapos mo, maligo ka na. At pagkatapos mo yung kuya mo naman.”

 

 

At ayun. Tapos na akong kumain. Bago ako pumasok ng cr ay kinuha ko na lahat ng kailangan ko tulad ng tuwalya at biglang may pang-asar na boses ang narinig ko.

 

 

 

“HAYYYY! GOOD MORNING, GUYS! MAMA *kiss sa cheek* AT SA PINAKAMAMAHAL KONG KAPATID *pisil sa pisngi* HAHAHAHAHAHA ang cute cute mo talaga. HMP! WOOOOOH, pasukan na naman. Ready ka na ba sa bagong school mo?” –Kuya Paulo.

“Hay nako. Kumain ka na. Aga-aga nang-aasar ka. Ikaw talaga! Sige na, Pau, maligo ka na. Tapos yung kuya mo naman.” –Mama

 

 

At iyon nakita kong kumakain narin si kuya. Matakaw rin yan. Kadalasan ay kaagawan ko pa sa pagkain. :( Pumasok na rin ako sa cr.

Nga pala, di naman kami ganoon kayaman. Wala kaming yaya, katulong kahit driver. Ni wala nga kaming sasakyan eh. May-kaya lang kami. Pero nasisiguro ni papa, na lahat ng gusto namin ay mabibili niya.

 

 

 

Habang naliligo ako, syempre, kumakanta ako. Yung tipong parang ako lang tao sa bahay. MGA GANON?

 

“WOOOOOH! (nagbuhos ng tubig) YESSS. WOOOH!

Baby it's you.

You're the one I love.

You're the one I need.

You're the only …

 

 

Nahinto yung pagkanta ko nung bumirit na rin si Kuya Paulo. Kahit kalian, napaepal talaga. Ewan ko kung gusto lang kumanta o baka gusto niya lang ako pahintuin?