The bitch can be a good girl?

Κεφαλαιο 12

Είμαι πλέον σπίτι μου και κάθομαι στο δωμάτιο μου προσπαθώντας να βγάλω νόημα απο όσα έγιναν χθες το βράδυ.

1) Ο Tony είχε θυμώσει και με πήγε σε ένα δασάκι με μια λιμνούλα

2) όταν τον Ρώτησα τι έγινε με πήρε απο το χέρι και με έβαλε στο αμάξι του. Με πήγε σπίτι σε χρόνο ρεκορ, δεν σταμάτησε ούτε σε ένα φανάρι.

Ηταν σαν να μην ήθελε να μου μιλήσει.

Και είμαι 99% σίγουρη ότι εγώ ήμουν η αιτία του.

Λες να τον πείραξε που χόρευα με τον μπάρμαν;

Μπα,  σιγά την τον νοιάζει εκείνον το κάνω εγω;!

Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και πήγα κατω στην κουζίνα.

Εκει καθόταν μόνος του ο Tony και έπινε τον καφέ του.

Πήγα έβαλα και εγω καφέ και κάθισα ακριβώς απέναντι του.

Δεν μου έριξε ούτε ενα βλέμμα.

Μα καλά τι στο διάολο έχει πάθει;

"Που είναι ο αδερφός μου; " Ρώτησα ψυχρά

Γύρισε το κεφάλι του και φάνηκε να ξαφνιάστηκε από τον τρόπο που του Μίλησα αλλα δεν το έδειξε.

Με μια τελείως σοβαρή έκφραση απάντησε

"Εχει πάει ταξιδάκι,δεν ξέρω ποτε θα γυρίσει" είπε τελείως χαλαρά

"Και εμένα γιατί σεν με χαιρέτησε;" είπα και ένιωσα τα μάτια μου να βουρκωνουν

"Ηρθε το πρωί οταν κοιμόσουν και σε αποχαιρέτησε  δεν ηθελε να σε ξυπνήσει" μου είπε

Αλλα αυτήν την φορά ο τρόπος που τα έλεγε ειχε αλλάξει.

Ηταν στοργικός.

Σηκώθηκε απο την καρέκλα του και πλησίασε τη δικιά μου, μου σκούπισε τα δάκρυα και μου άφησε ενα φιλί στο μάγουλο.

Το φιλί του ήταν ενα χάδι που έκανε ολο μου το σώμα να ανατριχιάσει.

"Μικρή μην κλαις δεν έχεις ακούσει ακόμα το καλύτερο" μου είπε με στραβό χαμόγελο