Carrying The Billionaire's Baby

Chapter Forty Four

Chapter Forty Four

I already loved

[A/N: Waaahhh! Sorry for not updating huhu. Marami kasing inasikaso si Owtor. Pasensya na talaga huhu. Ang update na ito ay para nung Monday. Sorry talaga sa mga araw na walang update si Owtor huhu. This is just a short update.  Enjoy reading :) Kamsa :)]

***

"Tawagan mo na..." sabi ni Lucian kay Phoenix. Tumango si Phoenix at may kinalikot na sa cellphone at di na kami pinansin. Humarap si Lucian sakin. Itinuko niya ang isang kamay sa may gilid ko at bahagyang inilapit ang mukha sakin. Bahagya akong nailang at napatingin kay Phoenix. Nakatalikod na siya samin. Namula pisngi ko. Nakakahiya! Hindi ba naiilang itong si Lucian na ganito sakin kapag kaharap ang pinsan? Hay! Nakakaloka talaga itong si Lucian.

He chuckled softly kaya sinimangutan ko siya. Oo na. Alam ko ng namumula ang mukha ko sa kahihiyan. Naku pasalamat lang talaga si Lucian dahil gwapo siya haha!

Bahagya niyang hinaplos ang braso ko bago nagsalita. "Leo is our cousin. He's a pain in the ass. A playboy jerk." sabi niya sakin na ipinapakilala ang pinsan. Kitang-kita ko ang pagkaaliw niya. Napanguso ako.

"Hindi na ko magtataka." ngisi ko sa kanya. May ngiting sumilay sa maganda niyang labi na mas nagpagwapo sa kanya. He looks like a teen age boy with those cute smile.

Natutuwa ako na kahit hindi ko tinanong kung sino iyong Leo ay sinabi pa rin niya sakin kung sino iyon. At least ngayon ay may kilala na ko sa iba niyang pinsan. Panigurado magandang lalaki rin iyon. 

"And Sky and Momo are my girl cousins. Sky is a spoiled brat while Momo is a manhater kaya laging nagsusungit," nakangiting sabi niya. Kitang-kita ko ang pagmamahal niya para sa mga nabanggit na pinsan. Paniguradong mahal na mahal ni Lucian ang mga iyon lalo pa't sinabi niya sakin noon na wala siyang kapatid. Ang swerte ng mga pinsan niyang nakababata sa kanya dahil may mga kuya sila.

Ano kayang pakiramdam ng mga may pinsan? Ng may mga tito? Tita? Paniguradong masaya iyon. Pero hindi naman ako nagsisisi na kaming apat lang dahil masaya kami. My grandparents are very loving kaya masaya ko na nakasama sila for the past years. Sayang lang at wala na sila. Both my grandparents are dead. I always miss them.

"Maybe they are really lovely, beautiful and a nice person." nakangiting sabi ko. Ngumiti si Lucian. "They are. My girl cousins are really important to us. They are our princess. Hell, we will do everything just for them." aniya. Nakangiting tumango ako.

"Napakaswerte nila dahil kayo ang pinsan nila."

"Mas swerte kami kasi may babae sa pamilya." ngisi niya.

Bahagya kaming tumawa. Napatingin kami kay Phoenix nang tumikhim siya.

"Hello Kuya Phoenix..." anang lalaki sa kabilang linya. Napanguso ako. Paniguradong iyon na iyong Leo. Umayos nang upo si Lucian ganoon din ang ginawa ko. Nakaloud speaker ang phone ni Phoenix kaya rinig namin.

"Leonardo!" natatawang sabi ni Phoenix. Napaungol iyong Leo. Cute name!

"Hayst! Nah! Stop calling me that!" sabi nung Leo. Napangiti ako. Ang ganda ng boses niya! Ang cute pa ng pagkakasabi niya.

"Why? Leonardo is cute that's why you're letting me to call you that." narinig naming sabi ng isang babae sa background. Nagulat ako lalo na iyong dalawa. Napamura silang tatlong magpinsan kaya nagulat ako.