Carrying The Billionaire's Baby

Chapter Seventy One

Maraming-maraming-maraming salamat po sa walang sawang suporta. Mahal na mahal ko kayo <3

Chapter Seventy One

Pagkinasal

[A/N: Hello guyseu. Sorry ngayon lang nag-update si Owtor. Nabaliw kasi siya masyado sa EXO kaya di nakapag-update haha. Anyways. Hindi ko akalain na ito na. Malapit nang matapos ito. I kennot mga bb. Hindi ko ata kaya hahaha. Salamat sa walang sawang suporta kahit sobrang daming chapters. Kahit ang tagal na hindi pa rin alam ni Lucian ang kalagayan ni Amanda. At hindi pa sila nagkakaaminan. Sorry. Marami pang plano si Owtor sa story. Wag kayo mag-alala marami pang twist :) So ayun. Sana magustuhan niyo :) Maraming thank you :) Saranghae<3]

***

"Bakit ba naisipan mong lumabas dito? Dapat ginising mo ko." sabi ni Lucian sakin. Nakasandal ako sa may railings paharap sa kanya. Nakahawak naman siya roon locking me.

"Hindi na kasi ako makatulog." sabi ko sa kanya. "Kaya lumabas na lang muna ko para magpahangin."

"Ginising mo pa rin dapat ako." sabi niya at pinatakan ng halik ang noo ko. Pinatili niya roon ang labi. Nasa ganoong ayos kami ni Lucian nang maghiwalay kami dahil sa narinig na boses mula sa isang tao. Nagkatinginan kaming dalawa. Nakita ko si Leo na may kausap sa cellphone. Mukhang masyadong seryoso sa kausap kaya di kami napapansin. His back facing us. Bahagya pa nga kami nagulat ni Lucian dahil anong oras na ay gising pa si Leo at may kausap sa telepono.

"Bogoshipda." narinig kong sabi ni Leo sa kausap. He said I missed you in korean. "How are you?" tanong pa nito sa malambing na boses. Napanguso ako. Ganito ba talaga pagplayboy? Sweet? O sa babaeng gusto lang nila?

Hindi ko narinig iyong sinasabi nung kausap niya. Tinignan ko si Lucian. "Tara na..." sabi ko kay Lucian pero inilagay lang niya ang daliri sa labi ko para mapigilan akong magsalita. Huwag mong sabihing makikinig kami?

"Mianhe..." Leo said softly. Okay. He's a korean. He said sorry. "Sana nandito ka pero alam kong importante na nandiyan ka."

Hinawakan ko na si Lucian at hinila na siya paalis doon. "Tara na. Hayaan na natin si Leo." sabi ko sa kanya. Mukhang iyong babae ni Leo ang kausap niya.

"Leo matulog ka na!" sabi ni Lucian. Nag-init pisngi ko. Damn Lucian. Nagpakita pa! Mamaya mahiya si Leo. Loko-loko talaga.

Napatingin samin iyong Leo at napamura. Kita ko ang pamumula ni Leo. "Kanina pa kayo diyan?"

"Nauna kami rito saiyo, Leo." ngisi ni Lucian. Napailing si Leo at tinalikuran kami. Tinawanan at inasar pa ni Lucian na Jagiya si Leo.

"Tss! Whatever, Kuya!" ilng nito at pumasok na sa kabilang kwarto. Natawa si Lucian. Kinurot ko siya sa tagiliran. "Salbahe neto." sabi ko sa kanya. Tumawa lang siya at hinila na ko papasok sa loob.

Pumasok na kami ni Lucian sa loob. "Pupunta ba si Phoenix?" tanong ko kay Lucian habang tinatanggal ang jacket na suot.

Nagtaas siya ng kilay sakin. "Yes. Why?"

Sumimangot ako sa kanya. "Wala lang. I just missed Phoenix. Hindi na nagpakita satin." sabi ko sa kanya. Totoo. Nami-miss ko na si Phoenix. Alam ko may di kami pagkakaintindihan pero miss ko na siya. Napamahal na siyasakin bilang kapatid. Alam ko. Nararamdaman ko na kapatid lang din ang pagmamahal niya para sakin. Nalilito lang siya.